Księga Estery opowiada o planie zgładzenia narodu żydowskiego za czasów króla perskiego Aswerusa (Kserksesa) i o pokrzyżowaniu tego planu; wyjaśnia też powstanie święta Purim. Księga oceniana jest różnie, przede wszystkim ze względu na pozorne nieprawdopodobieństwo wydarzeń. Niektórzy uważają ją za fikcję, nowelę pouczającą. Inni widzą w niej powieść historyczną. Jeszcze inni twierdzą, że nasza wiedza na temat Persji w V w. przed Chr. upoważnia do traktowania Księgi Estery jako historycznej. Autora nie znamy, ale jego nacjonalizm i dokładna znajomość świata perskiego nasuwają przypuszczenie, że był nim Żyd, który żył w Persji, zanim znalazła się pod panowaniem Greków. Chociaż księga w części napisanej po hebrajsku nie wymienia imienia Boga, wyraźnie mówi o Jego kierowaniu losami ludzi i Jego nieustannej trosce o swój lud. Wyraźnie religijny charakter mają natomiast dodatki greckie do księgi, uwzględnione w katolickich wydaniach Biblii.

1 Aswerus detronizuje królową

Aswerus (Achaszwerosz) rządził imperium rozciągającym się od Indusu do północnego Sudanu. Jego rezydencją zimową (w której w lecie panowały nieznośne upały) była Suza, miasto w Elamie, 20 km na wschód od Babilonu. Herodot, historyk grecki, opisuje go jako okrutnego, kapryśnego i zmysłowego człowieka, co zgadza się z danymi księgi. W 483 r. przed Chr., na zakończenie sześciomiesięcznej demonstracji swojego bogactwa i swojej władzy, wydaje on wielką ucztę. Królowa jednak (nie wiemy dlaczego) nie chce spełnić życzenia króla i pokazać się zgromadzonym gościom. Idąc za radą swoich astrologów, król pozbawił ją godności królowej.

Królowa Waszti (9): Herodot mówi, że królową była Amestris. Być może była ona królową po Waszti i Esterze. Król mógł mieć więcej niż jedną żonę, ale mogła być tylko jedna królowa.

Wysłał listy (22): Dariusz zorganizował doskonałą szybką pocztę, która działała na obszarze całego imperium.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, warszawa 1997)