Czytanie uważnie tekstu Pisma Świętego, z wiarą w to, że Duch Święty dyktuje go dla nas. Słowo Boże, które zostało spisane, musimy usłyszeć i przyjąć całą swoją istotą. Staramy się czytać tekst całym sobą:
LECTIO – „umiejętne” czytanie
-
powoli i półgłosem (jeśli to możliwe, gdyż takie czytanie pomaga uczestniczyć w lekturze całym sobą i ułatwia zapamiętywanie);
-
z uwagą, nie odwołując się na razie do żadnych innych władz (zwłaszcza rozumu) poza zwyczajną uwagą;
-
z wiarą, „jak gdyby” dyktował go specjalnie dla nas Duch Święty;
-
pozwalając przyciągnąć się przez tekst, dążąc do intymnego spotkania w relacji serca do Serca, osoby do Osoby;
-
całym sobą: z zaangażowaniem uczuć, wyobraźni, pamięci, umysłu, woli i serca.
-
zatrzymując się na treściach, które najbardziej nas poruszyły, zwłaszcza w sercu (choć trudno to na początku wyczuć);
-
ze zrozumieniem; należy rozumieć tekst we właściwym mu kontekście, formie i sposobie wyrażania myśli; nie dostosowując go pośpiesznie do siebie, do własnych idei; unikając wszelkiego subiektywizmu, introspekcji, szukania z góry upatrzonych rezultatów; korzystając z badań naukowych dotyczących Biblii, z patrystycznych (dzieł Ojców Kościoła) i duchowych komentarzy; pojmując Biblię poprzez Biblię (tzn. starając się powiązać słowo lub zdanie z jakimiś innymi słowa Pisma św., które przychodzą na myśl);
-
nie zniechęcając się rozproszeniami ani tym, że słowo Boże „nic nie mówi” czy „nie dotyczy” naszego życia; pamiętajmy, że milczenie jest częścią spotkania, a odczucie posuchy duchowej może uświadamiać potrzebę czekania na Boga (jest Adwent) oraz naszą duchową głuchotę i ślepotę.