To taki "domek", który niczym lampion wskazywał dzieciom drogę, na której można jeszcze lepiej przygotować się na przyjście Jezusa do ich serc. Droga wcale nie łatwa, kiedy dzieci po raz pierwszy raz w życiu musiały wziąć do swoich rąk piłkę do drewna i przeciąć chociażby małą listewkę (pod opieką dorosłego oczywiście), gdzie wycięcie i przystrojenie jednej dachówki, to przynajmniej 45 min. czasu, a przy tym nauka cierpliwości, staranności, pomaganie innym, walka ze zniechęceniem, lenistwem, ciągła mobilizacja siebie i innych. Dzieło powstawało stopniowo i było prezentowane na każdej niedzielnej Mszy św. dla dzieci, aby ich rówieśnicy mogli przyjść na zajęcia i uczyć się wspólnie pokonywania niedoskonałości i rozwijania swoich talentów. Na zewnątrz widoczny jest obraz zimy, nawiązujący do aury najczęściej towarzyszącej okresowi adwentu, ale też pokazujący, że nasze serca są często bardzo lodowate i potrzeba dużo czasu, aby przekonać się, że mogą stać się zupełnie inne, bardziej ciepłe, nawet gorące i szeroko otwarte na przyjęcie samego Boga. Pomagała nam w tym przybliżaniu się do tajemnicy Bożego Narodzenia Maryja otwierając wspólnie wykonany domek i pokazując nam, że na zewnątrz możemy być tacy sami, a wewnątrz możemy przeżyć wspólnie z Nią prawdziwe Boże Narodzenie.