Bądź jak Bóg!

VII Niedziela zwykła (Łk 6, 27-38)

Słowa, które Pan wypowiedział około dwa tysiące lat temu mogły szokować Jego słuchaczy, ponieważ stanowiły wtedy absolutnie nowy sposób traktowania człowieka, a szczególnie tego, który był uważany za nieprzyjaciela. Jezus daje nam wszystkim nie tylko lekcję, ale także miarę do stosowania wobec każdego człowieka, którą jest miłość.

Te słowa, zamieszczone po błogosławieństwach, można by uznać za sedno doktryny Jezusa w tym, co dotyczy miłości i miłosierdzia, które my, chrześcijanie, powinniśmy okazywać innym, a które przejawiają się przede wszystkim w przebaczeniu. W czasie swojego ziemskiego życia, a zwłaszcza na krzyżu (por. 23, 34) Jezus zostawił nam przykład: „Kiedy miłujemy nieprzyjaciół, ukazuje się niejakie podobieństwo, które mamy z Panem Bogiem naszym. On pojednał ze sobą nieprzyjazny ród ludzki, wykupiony przez śmierć Jego Syna od wiecznego zatracenia” (Katechizm rzymski 4, 14, 19).

W w. 27-30 Jezus wymienia krzywdy, które możemy cierpieć, i mówi o sposobie, w jaki mamy na nie odpowiadać. Styl semicki, obfitujący w kontrasty, podkreśla zasadę streszczoną w w. 31: „Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie”.

Wersety 32-34 są przygotowaniem do ogłoszenia prawdziwej motywacji takiego postępowania: jest to zachowanie właściwe dziecku Bożemu (w. 35), które chce naśladować swojego miłosiernego Ojca (w. 36). Werset „bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” jest paralelny do słów kazania na górze: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Sposobem, w jaki osiąga się bliskość względem Boga, jest miłosierdzie, dlatego Jezus, Syn Boga, jest wcieleniem Bożego miłosierdzia. „Chociaż wszyscy ludzie chcieliby miłosierdzia dostąpić, mało jest takich, którzy chcieliby je okazywać. O człowiecze! Z jakim czołem chcesz domagać się tego dla siebie, czego nie chcesz udzielić innym? Każdy kto życzy sobie otrzymać w niebie miłosierdzie, musi na tym świecie je okazywać […]. Istnieje zatem ziemskie i niebieskie miłosierdzie, czyli ludzkie i Boże. Na czym polega ludzkie miłosierdzie? Na tym oczywiście, abyś spojrzał na nędzę biedaków. Na czym polega miłosierdzie Boże? Bez wątpienia na tym, że udziela przebaczenia grzechów […]. Czego udziela miłosierdzie ludzkie w drodze, to oddaje miłosierdzie Boże w ojczyźnie. Bóg na tym świecie we wszystkich ubogich i cierpi, i głodny jest, jak sam powiedział: ‘’Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnie uczyniliście’’ (Mt 25, 40). Bóg, który raczy z nieba zsyłać dobra, chce je z ziemi otrzymywać” (św. Cezary z Arles, Kazania 25, 1).

Zachęcając do hojności (w. 37-38), Jezus uzupełnia ideę nagrody w życiu przyszłym, którą wcześniej nakreślił (w. 35). „Dołączył też […] prawo, wiążące nas pewnym warunkiem i ślubem, że według tego prosimy o odpuszczenia win, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom, wiedząc, że nie możemy uzyskać, o co za grzechy prosimy, jeżeli i sami podobnie nie uczynimy względem grzeszących przeciwko nam. Dlatego w innym miejscu mówi: ‘’Którą miarą mierzyć będziecie, taką odmierzą wam’’ (Mt 7, 2). A ów sługa, który po darowaniu mu przez pana całego długu nie chciał darować swemu współsłudze, zostaje wtrącony do więzienia. Ponieważ nie chciał pofolgować swemu współsłudze, utracił to, co mu było darowane przez pana” (św. Cyprian, O modlitwie Pańskiej 23; BN, komentarz do Łk 6, 27-38).

Jezus wzywa nas do postawy na wzór naszego Ojca, który jest w niebie, objawiając poprzez swoje słowa i czyny jaki nasz Ojciec jest w rzeczywistości. Na tym też polega realizacja w życiu codziennym Jezusowego „pójdź za Mną”. Jeżeli podążam tą drogą, to muszę mieć też pewność, że jest ze mną Chrystus, który sprawia, że życie Jego słowem jest w zasięgu moich możliwości. On karmi mnie swoim słowem i chlebem eucharystycznym, daje pić ze źródła łaski jakim są sakramenty właśnie po to, abym w relacji do każdego człowieka stawał się jak Bóg.

Marek Stankiewicz