Dzieje Apostolskie (c.d.)
11, 1-18 Apostołowie aprobują postępowanie Piotra
Powtórny opis wydarzeń, które rozegrały się w Cezarei, uwydatnia ich znaczenie. Krytyka jaka spotkała Piotra ze strony skrajnie konserwatywnie nastawionych chrześcijan żydowskiego pochodzenia, będzie teraz nieustannie towarzyszyła jego wszelkim misjonarskim poczynaniom. Przyznanie poganom pełnego członkostwa w Kościele z pominięciem obrzezania stanowi najbardziej sporną kwestię w czasach apostolskich. Łukasz jednak wyraźnie daje do zrozumienia, że apostołowie i przywódcy byli wyczerpująco poinformowani przez Piotra i w pełni aprobowali jego postępowanie. Ręka Boga była w tych wydarzeniach aż nadto widoczna.
11, 19-30 Antiochia – pierwszy Kościół wśród pogan
Mniej więcej równolegle z wydarzeniami w Cezarei sprawy posuwały się naprzód na północy, w Antiochii, trzecim co do wielkości mieście ówczesnego świata (po Rzymie i Aleksandrii), centrum handlowym i stolicy rzymskiej prowincji Syrii. Ciepłe przyjęcie chrześcijańskiego orędzia przez Greków zmusiło Barnabę znowu do opuszczenia Jerozolimy i do odszukania Pawła w jego rodzinnym Tarsie.
W ten sposób zostaje przygotowana scena do następnych wielkich przedsięwzięć opisanych w dalszych rozdziałach, począwszy od 13.
Wielki głód… za Klaudiusza (28): Klaudiusz panował w latach 41-54 r. Głód dotknął Palestynę ok. 46 r.
(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)