Przewodnik po Biblii – część CCXC

1, 14-9, 50 Jezus w Galilei

Galilea, rzymska prowincja pod jurysdykcją Heroda, rozciąga się na zachód od Jeziora Galilejskiego. Skłonni jesteśmy myśleć o niej jak o odległym zakątku kraju, ale w czasach Chrystusa był to kwitnący i gęsto zaludniony region, skrzyżowanie rzymskich dróg wojskowych i starożytnych szlaków handlowych. Jezioro Galilejskie – słodkowodne, długości 21 km, szerokości 12 km, położone w Dolinie Jordanu 200 m poniżej poziomu morza – jest głównym celem podróży Jezusa. Oddzielało ono terytorium Heroda od wschodniego terytorium jego przyrodniego brata Filipa. Większość apostołów pochodziła z miast położonych nad jeziorem; panował tu klimat subtropikalny. Kafarnaum było bazą Jezusa. Tyberiada, 16 km od Kafarnaum, była miastem znanym z gorących źródeł. Wielu chorych, uzdrowionych przez Jezusa, na pewno korzystało z leczniczych właściwości tamtejszych wód. Na wzgórzu za miastem wznosił się wspaniały letni pałac Heroda. Jezioro otaczają wzgórza, ciemne i nagie po wschodniej stronie, i – w tamtych czasach – zielone, urodzajne i zalesione po zachodniej stronie. Wiatr prześlizgujący się po wierzchołkach i zboczach wzgórz może niekiedy rozpętać na jeziorze gwałtowna burzę. Na tle północnego nieba dominuje pokryty śniegiem wierzchołek góry Hermon, góry Przemienienia. W czasach Jezusa na zboczach wzgórz otaczających jezioro rosły palmy, oliwki, figi i winorośl, natomiast małe miasteczka na zachodnim brzegu były kwitnącymi ośrodkami przemysłowymi (eksport ryb, budowa łodzi, farbiarstwo, ceramika). Jan Chrzciciel prowadził ascetyczne życie na pustyni, natomiast Jezus wybrał Galileę – by być w centrum spraw i wydarzeń, w jednym z najbardziej aktywnych i kosmopolitycznych regionów Palestyny.

1, 14-20 Powołanie pierwszych uczniów

Głos Jana zamilkł. Jezus wraca na północ i rozpoczyna publiczne głoszenie Dobrej Nowiny o Bogu. Nad Jeziorem Galilejskim powołuje pierwszych uczniów, wszyscy byli rybakami (J 1, 35-42 podaje szczegóły).

1, 21-45 Nauczanie i uzdrawianie

Odtąd Kafarnaum staje się „bazą wypadową” Jezusa. Nauczaniem w synagodze i uzdrowieniem opętanego zdobywa On sobie niezwykły autorytet. Począwszy od opisu uzdrowienia trędowatego Marek podkreśla naleganie Jezusa na zachowanie tajemnicy. Ludzie oczekiwali Mesjasza politycznego. Wieści o zdumiewających czynach Jezusa, które wskazywały na Niego jako Mesjasza, łatwo mogły wywołać powstanie przeciw rzymskiej okupacji. Cudom musiała towarzyszyć nauka wyjaśniająca sens „królestwa”, jakie Jezus przyszedł ustanowić, i prawdziwą misję Mesjasza.

w. 32: Szabat kończył się po zachodzie słońca i ograniczenia w poruszaniu się już nie obowiązywały.

w. 44: Zob. Kpł 14, 1-32. W Biblii termin „trąd” odnosi się do różnych chorób skóry.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)