Przewodnik po Biblii – część CCXXXII

18 osobista odpowiedzialność przed Bogiem

W przeciwieństwie do powszechnego mniemania (2) Bóg nie jest tak niesprawiedliwy, żeby karać jedno pokolenie za grzechy innego (20). Bóg mówi, że każda osoba odpowiada za własne grzechy. Bogu nie sprawia przyjemności skazywanie kogokolwiek na śmierć (23). Zawsze zależy Mu na tym, żeby ludzie odwrócili się od grzechu i żyli (30-32). Dlatego wyraźnie określił swoje normy (5-9; 14-17).

w. 20: Ezechiel przywraca równowagę, ale nie neguje podstawowej zasady, według której dzieci ponoszą w życiu konsekwencje za złe czyny swoich rodziców (por. Wj 20, 5).

19 Lamentacja nad władcami Izraela

Poemat jest napisany w znanym rytmie elegii żałobnej. Lwicą jest Juda. Pierwszym (3) jest Joachaz uprowadzony do Egiptu przez faraona Necho w 609 r. przed Chr. Drugim (5) jest Jojakin (zob. wprowadzenie). Teraz z powodu rebelii Sedecjasza naród i jego dynastia królewska zostaną zniszczone (10-14).

20 Dzieje niewierności narodu

Lipiec/sierpień 591 r. przed Chr. Ezechiel przechodzi od alegorii do faktów historycznych. Historia Izraela od czasów pobytu w Egipcie i wędrówki przez pustynię aż do dni Ezechiela  była jednym pasmem powtarzających się aktów bałwochwalstwa i buntu przeciw Bogu. Dotychczas Bóg powstrzymywał się od zniszczenia narodu, ale teraz pozbędzie się buntowników (38), natomiast swoich przywróci do dawnego stanu (40-44).

Dopuściłem u nich prawa… (25-26): ten trudny tekst najlepiej chyba interpretować w świetle Rz 1, 24 itd. Bóg „wydał ich” złym rzeczom, które sami wybrali.

Bama (29): „wyżyna”. Chodzi tu o grę słów.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)