Veritatis Splendor - święto Przemienienia Pańskiego

Podczas ziemskiej działalności Chrystusa ludzie często zadawali sobie pytanie: „Kim On jest?” Zastanawiali się nad tym Jego uczniowie. Nawet sam Jezus pytał Apostołów, co ludzie o Nim mówią i za kogo oni Go uważają - wybrani przez Niego uczniowie, kontynuatorzy Jego misji. Fundamentalne pytanie. Od odpowiedzi na nie zależy ostateczny los człowieka. Jest to niezwykle ważne, aby odkryć tajemnicę Jezusa z Nazaretu, poznać Jego tożsamość. Fragment Ewangelii o Przemienieniu Pańskim daje odpowiedź na to pytanie (Mt 17, 1-9). Jest to świadectwo Ojca, który objawia prawdę o swoim Synu. Veritatis splendor – blask prawdy ogarnia całą górę Tabor. Twarz Jezusa jaśnieje jak słońce, a Jego odzież jest biała jak światło! Bóstwo przenika człowieczeństwo Chrystusa. Bóg odkrywa przed ludźmi prawdę o Jezusie z Nazaretu.

Przemienienie jest wydarzeniem szczególnym w życiu Jezusa. Oto podczas modlitwy na górze Tabor Jezus doznaje uwielbienia ze strony Ojca. Jest to jeden z tych nielicznych momentów Ewangelii, kiedy przemawia sam Ojciec. Zwykle Jezus mówi o Ojcu, albo też przemawia do Ojca. Tym razem mówi sam Ojciec, podobnie, jak wydarzyło się to przy chrzcie w Jordanie. „A z obłoku odezwał się głos: to jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!”. W parze z tym idzie niezwykła przemiana zewnętrzna, jak gdyby szczególna „ekstaza”. Jezus doznaje uwielbienia na oczach Piotra, Jakuba i Jana, którym udziela się uszczęśliwiający charakter Przemienienia Pańskiego. Tym tłumaczą się Piotrowe słowa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy” (św. Jan Paweł II, Homilia 12 III 1995 r.).

We wprowadzeniu do encykliki Veritatis Splendor znajdujemy takie słowa: „Powołani do zbawienia poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa, <światłość prawdziwą>, która oświeca każdego człowieka ( J 1, 9), ludzie stają się <światłością w Panu> i (por. Ef 5, 8) i uświęcają się przez posłuszeństwo prawdzie (por. 1 P 1, 22). Przez posłuszeństwo Synowi osiągamy cel, do jakiego Bóg nas powołał. Wiara w Jezusa, Syna Bożego i życie Jego słowem, prowadzą nas do przemiany wewnętrznej, upodobniają nas do Niego i stanowią „bilet wstępu” do nieba. To jest jedyna droga do niebieskiej chwały. Idąc przez życie śladami Jezusa, stajemy się świadkami prawdy i uczestnikami przyszłej chwały, do której zostaliśmy powołani. „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” – mówi dziś do nas Ojciec niebieski z góry Tabor. „Biegnijmy tam ufni i radośni: wejdźmy w obłok podobnie jak Mojżesz i Eliasz, podobnie jak Jakub i Jan. Bądźmy jak Piotr, pochłonięci oglądaniem i kontemplacją Boga, przemienieni chwalebnym Przemienieniem, oddaleni od świata, oderwani od ziemi. Porzućmy ciało, pozostawmy stworzenia i zwróćmy się ku Stwórcy, do którego Piotr mówił w zachwycie: Panie dobrze nam tu być” (kazanie św. Anastazego Synaickiego na uroczystość Przemienienia Pańskiego).

Marek Stankiewicz