Z krzyża do raju

XXXIV Niedziela zwykła (Łk 23, 35-43)

Ostatnia niedziela roku liturgicznego to uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Ewangelia, którą Kościół tego dnia proklamuje, ukazuje Jezusa, który króluje z wysokości krzyża. Tablica przybita nad Jego głową głosi całemu światu kim On jest. Oznajmia prawdę, której naród wybrany nie przyjmuje. Scenie ukrzyżowania Chrystusa towarzyszy wyszydzenie, kpina i szyderstwo. Jest jednak w tej godzinie panowania ciemności jasny promień światła – jest to jeden z dwóch łotrów, którzy byli ukrzyżowani razem z Jezusem i ponosili sprawiedliwą karę. To on, dobry łotr o imieniu Dyzmas, wyznał wiarę w Jezusa i otrzymał od Niego obietnicę zbawienia (w. 43). W tej ostatniej godzinie swego łotrowskiego życia skazującego go na potępienie, nawrócił się zwracając się z wiarą i nadzieją do Ukrzyżowanego. To wystarczyło. Będzie z Jezusem w raju. To wydarzenie, o którym pisze tylko Łukasz, ukazuje Chrystusa jako Króla miłosierdzia, który każdego kto w Niego wierzy, wprowadza do swego królestwa, które nie jest z tego świata. Jeśli nawet ktoś się nawróci na łożu śmierci i uwierzy w Pana Jezusa, będzie z Nim w raju, podobnie jak ten złoczyńca. Łaską bowiem przez wiarę jesteśmy zbawieni (zob. Ef 2, 8). Zbawienie jest darmowe i jest owocem niezgłębionego miłosierdzia Bożego, które ogarnia całe stworzenie. Widzimy na własne oczy, że Bóg nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wydał, żebyśmy mogli powrócić do Niego. Patrzymy na krzyż, na naszego Króla, który kona wylewając swoją przenajdroższą Krew, abyśmy  przez Jego ofiarę, idąc za przykładem łotra, całym sercem uwierzyli w bezinteresowną miłość Boga i weszli do raju.

Królestwo Chrystusa jest królestwem, do którego się wchodzi z własnego wyboru, my zaś winniśmy pozwolić, by Chrystus królował w naszym życiu; musimy z radością otworzyć Mu drzwi, zaprosić Go, by wszedł w nasze  życie, przyjmując Jego słowo i odpowiadając na nie wiernością naszym codziennym zobowiązaniom, życiem, które opierać się będzie na decyzjach podejmowanych zgodnie z wiarą. Każdy, kto przyjmuje świadectwo, jakie Jezus Chrystus daje królowaniu Boga w stworzeniu i kto przez Krew Chrystusowego Krzyża zmaga się z grzechem i wyzwala się od niego, należy do królestwa Chrystusa (św. Jan Paweł II, Homilia 21 XI 1982).

Marek Stankiewicz