Dwa filary Kościoła
„Ty jesteś Piotr – Opoka i na tej opoce zbuduję Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16,18)
Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła (Mt 16, 13-19)
Bogaty kalendarz liturgiczny w czerwcu wprowadza nas dzisiaj w kolejną uroczystość: Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dwa filary Kościoła, którego fundamentem jest Jezus Chrystus (zob. 1 Kor 3, 11). I choć Ewangelia mówi tylko o Szymonie, który stanie się Piotrem – Opoką, to patrząc na początki Kościoła, trzeba widzieć także św. Pawła, Apostoła Narodów, który Dobrą Nowinę zaniósł do pogan, także tracąc życie dla Chrystusa.
Musimy zauważyć, że „Skałą”, o której mówi Jezus, jest osoba Szymona. Jezus mówi mu: „Ty jesteś Kefas”. Kontekst tego stwierdzenia pozwala nam lepiej zrozumieć sens pojęcia „Ty-osoba”. Gdy Szymon powiedział kim jest Jezus, Jezus mówi mu, kim jest Szymon w Jego planie budowy Kościoła. Szymon zostaje wprawdzie nazwany skałą po wyznaniu wiary, co zakłada relację pomiędzy wiarą i funkcją skały otrzymaną przez Szymona. Lecz charakter skały zostaje przypisany osobie Szymona, a nie jednemu z jego czynów, chociaż były one szlachetne i miłe Jezusowi: słowo „skała” wyraża byt trwały, istniejący, odnosi się więc bardziej do osoby niż do jej czynu, z natury przemijającego. Potwierdzają to następne słowa Jezusa, który oznajmia również, że bramy piekielne, czyli siły śmierci „nie przemogą go”. To wyrażenie można odnieść zarówno do Kościoła, jak do skały. W każdym razie, zgodnie z logiką wywodu, Kościół zbudowany na skale nie może ulec zniszczeniu. Trwałość Kościoła związana jest ze skałą. Relacja Piotr – Kościół odtwarza związek między Kościołem i Chrystusem. Jezus mówi bowiem: „Kościół mój”. Oznacza to, że Kościół będzie zawsze Kościołem Chrystusowym, Kościołem należącym do Chrystusa. Nie staje się on Kościołem Piotra. Jednak – jako Kościół Chrystusowy – zbudowany jest na Piotrze, który jest Kefasem – Skałą w imieniu i mocy Chrystusa (św. Jan Paweł II, Katecheza 25 XI 1992).
Ewangelia to dobra nowina dla wierzących, która wlewa radość i nadzieję w serca dzieci Kościoła. Sam Chrystus Pan zapewnia nas o wiecznym trwaniu swojego Kościoła czyli nas, wierzących w Niego!
Trzeba jednak dotknąć swojego serca i spytać siebie: co ja robię, żeby Kościół Jezusa i mój Kościół był zawsze wierny swojemu Panu i idąc przez wieki wypełniał swoją misję? Jak jest moja relacja z Chrystusem? Czy w tej duchowej budowli Kościoła jestem twardym kamieniem, czy zwietrzałą cegłą?
Marek Stankiewicz