Niewiasta w słońce obleczona

Kościół dziś, oddając cześć Maryi Wniebowziętej, rozważa fragment Ewangelii o nawiedzeniu (Łk 1, 39-56). Maryja odwiedzając Elżbietę nie tylko śpieszy jej z pomocą, ale przede wszystkim przynosi jej prawdę o Bożym macierzyństwie. Staje przed Elżbietą jako Matka Pana. Nosi w sobie największą w dziejach ludzkości Tajemnicę – Boga, który w niej zamieszkał. Przeniknięta nią do głębi, wypowiada kantyk Magnificat, objawiając stan swojej duszy zanurzonej w Bogu Wszechmocnym. Uwielbia Go, bo wejrzał na Jej uniżenie. Przez całe swoje życie Maryja trwała w doskonałym duchowym zjednoczeniu z Bogiem, wypełniając Jego wolę, a po jego zakończeniu została wzięta do nieba z duszą i ciałem. Tak, jak wcześniej Bóg zamieszkał w Niej, tak teraz Ona zamieszkuje w Bogu – Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Niewiasta w słońce obleczona to Dziewica Maryja z duszą i ciałem wzięta do nieba, która uczestniczy już w wiecznej chwale swego zmartwychwstałego Syna. Oto tajemnica dzisiejszej uroczystości.

Ojcowie Kościoła i wielcy Doktorowie w homiliach i kazaniach, głoszonych ludowi z okazji dzisiejszego święta, mówili o Wniebowzięciu Bogarodzicy jako o prawdzie znanej i przyjmowanej przez wiernych chrześcijan; objaśniali ją obszernie oraz przy pomocy głębokich relacji teologicznych podawali istotę i znaczenie tej prawdy. To święto – podkreślali nade wszystko – nie tylko przypomina, że ciało błogosławionej Dziewicy Maryi zostało zachowane od jakiegokolwiek zepsucia, ale też jest wspomnieniem jej Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa. Wszystkie te dowody i wypowiedzi świętych Ojców opierają się na Piśmie Świętym jako ostatecznym fundamencie. Stawia nam ono przed oczy Matkę Boga zjednoczoną najdoskonalej z Boskim Synem i zawsze dzielącą z Nim swój los.

A zatem wielka Matka Boga, Jezusa Chrystusa, „jednym i tym samym rozporządzeniem” Opatrzności w przedziwny sposób niepokalana w poczęciu, nieskalana Dziewica w Boskim macierzyństwie, doskonała towarzyszka Boskiego Zbawiciela, odnoszącego pełne zwycięstwo nad grzechem i jego skutkami, otrzymała jako najwspanialsze zwieńczenie swych przywilejów dar wolności od zepsucia cielesnego, i podobnie jak Syn, po zwycięstwie nad śmiercią, została z ciałem i duszą wzięta do chwały niebios, by tam zajaśnieć jako Królowa zasiadająca po prawicy swego Syna, „nieśmiertelnego króla wieków” (fragmenty z konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus papieża Piusa XII).

Słońca promienie jak szatą Cię stroją ,

Głowę Twą wieńczy światło gwiazd dwunastu

Księżyc swe blaski pod stopy Twe ściele,

Panno przeczysta!

Bóg Cię Maryjo, koroną obdarzył,

Dla nas uczynił Matką i Królową;

Jemu niech będzie podzięka i chwała

W Trójcy Najświętszej. Amen. ( z hymnu brewiarzowego na Jutrznię uroczystości Wniebowzięcia NMP)

Marek Stankiewicz