Oto nasz Król!

XXXIV Niedziela zwykła

Jezus ukrzyżowany pomiędzy dwoma łotrami, Jezus wyszydzony, Jezus wyśmiany i znieważony, odarty ze swej godności. Taki obraz przedstawia nam Ewangelia na dzisiejszą uroczystość (Łk 23, 35-43). Obraz przejmujący, bardzo wymowny, mocno kontrastujący z naszym wyobrażeniem o królach i cesarzach panujących nad swoimi poddanymi. Tak jak Jego królestwa nie można porównać z żadnym królestwem na ziemi, tak i Jego królewska godność i panowanie nie znajdują swego odpowiednika na ziemi. Wszak, jak sam wyznał przed Piłatem, królestwo Jego nie jest z tego świata (zob. J 18, 36).

Inauguracja Chrystusowego królowania ma miejsce na krzyżu. To drzewo hańby jest Jego tronem, Jego wywyższeniem. Z tego miejsca Jezus zaczyna panować, dając początek naszemu zbawieniu przez ofiarę, przebaczenie i miłosierdzie. Jego szeroko rozpostarte na krzyżu ramiona zapraszają do królestwa, które trwa wiecznie. On nie przyszedł żeby nas uciskać, ale wyzwolić i szeroko otworzyć bramy do swego królestwa dla wszystkich bez wyjątku. Rozważając dzisiejszą Ewangelię już rozumiemy jakim królem jest nasz Pan, Jezus Chrystus, i na czym polega zbawienie, które nam przynosi w darze od Ojca.

Jest to król, który używa swej wolności do służenia. Jedyną Jego władzą jest kochać aż po śmierć. Jego zbawienie nie jest takie, jakiego oczekuje człowiek. Jest to zbawienie Boga, który godzi się ponieść karę, na którą my zasługujemy, aby móc przebywać z nami. Na krzyżu Jezus urzeczywistnia królestwo, które zapowiedział na początku (Łk 6, 20-38). On jest królem. Ubogi głodny, płaczący, znienawidzony, odrzucony, znieważony i odepchnięty jak złoczyńca, kocha nieprzyjaciół, czyni im dobrze, błogosławi ich, wstawia się za nimi, opiera się złu, biorąc je na siebie. Jest gotowy znieść jeszcze więcej, aby tylko nie odpłacać złem. Wszystkim ofiaruje zbawienie, jakiego każdy chciałby dla siebie. To Jego królowanie objawia łaskę i miłosierdzie Boga. On jest Synem równym Ojcu, który nie sądzi, nie potępia, ale przebacza i oddaje życie za braci (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według św. Łukasza”). Taki jest Jezus Król Wszechświata i takie jest Jego królestwo, do którego wchodzi się z własnego wyboru, na mocy decyzji podjętej w całkowitej wolności. Wystarczy uwierzyć. Łotr, który uwierzył że Jezus jest Królem, otrzymał od Pana odpowiedź: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju” (w. 43). Na tym bowiem polega nasze zbawienie, aby przejść  od pierwszego do drugiego złoczyńcy. W świetle tajemnicy dzisiejszego dnia trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie: Jaka jest moja wiara? W jakiej relacji jestem do Jezusa? Królestwo niebieskie czeka.

Marek Stankiewicz