Przewodnik po Biblii – część CCCLIX

Moraliści i Żydzi (2-3, 20)

Nawet wśród pogan byli ludzie o wysokim poziomie moralnym. Wielu Żydów szczyciło się posiadaniem i znajomością Prawa Bożego. Jedni i drudzy byli skorzy do potępiania wad świata pogańskiego. Ale czy oni sami byli lepsi? Czy moraliści rzeczywiście żyli zgodnie ze swoimi surowymi zasadami? Czy ich sumienie było czyste? Czy Żydzi rzeczywiście zachowywali Prawo, którym tak się szczycili? Jeżeli nie, to byli warci tyle samo co poganie. Bóg sądzi absolutnie bezstronnie, biorąc pod uwagę czyny (2, 6) a nie słowa. Paweł przewiduje zarzuty, jakie jego oponenci mogliby mu postawić i zbija je punkt po punkcie

• Czy Żydzi mają więc jakąś przewagę? Tak ponieważ Bóg powierzył im swoje objawienie (3, 1-2);
• Jeżeli Żydzi zawiedli zaufanie Boga i będą sądzeni, to co znaczą obietnice udzielone im przez Boga? Bóg mimo wszystko dotrzyma słowa (3, 3-4);
• Wydaje się więc, że ludzki grzech służy dobremu celowi, dając Bogu okazję do zademonstrowania swojej dobroci. Po co zatem karać za grzech? Czy nie byłoby lepiej grzeszyć nadal, żeby Bóg miał więcej okazji do okazania swojej dobroci? Ponieważ Bóg jest sprawiedliwym sędzią i ponieważ cel nie uświęca środków (3, 5-8);
• Czy Żydzi są lepsi od innych? Nie. Każdy jest niewolnikiem grzechu. Prawo czyni nas odpowiedzialnymi, ale nie może nas usprawiedliwiać w oczach Boga (3, 9-20).

2, 6-10: podkreśla się tu sprawiedliwość Boga, a nie to, że na zbawienie można zasłużyć uczynkami Prawa.

2, 29: gra słów: w hebrajskim określenie „Żyd” pochodzi od słowa „juda”, które znaczy też „pochwała”.

Dostąpić usprawiedliwienia (3, 20): Paweł często używa tego prawniczego terminu, który znaczy uniewinnienie albo darmowe przebaczenie.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)