Przewodnik po Biblii – część CCCLXXXI

Kolosy były małym miastem w dolinie Likosu, ok. 160 km na wschód od Efezu, w pobliżu Denzili w

dzisiejszej Turcji. Ich bliskimi sąsiadami były Laodycea (Kol 4, 16) i Hierapolis. We wszystkich trzech miastach mieszkały grupy chrześcijan.

Kościół

Nie znamy jego początków, ale prawdopodobnie podczas trzyletniego pobytu Pawła w Efezie (Dz 19) dwóch wybitnych ludzi z  Kolosów – Epafras i Filemon – zostali chrześcijanami i aktywnie działali na rzecz rozprzestrzenienia się chrześcijaństwa w ich regionie (Kol 1, 6-7; 4, 12-13; Flm 1-2. 5).

List

Paweł nigdy nie odwiedził tej wspólnoty, ale znał ją dobrze za pośrednictwem Epafrasa. Były powody do zadowolenia, ale także wieści, które budziły niepokój. Paweł napisał więc do Kolosan z więzienia, być może w Rzymie, ok. 61 r. Skorzystał z okazji przekazania listu przez Tychika (być może przekazał on jednocześnie List do Efezjan), który razem z Onezymem, zbiegłym niewolnikiem Filemona, odsyłanym teraz do domu, wyruszył w podróż do Kolosów.

Problem

Kościołowi w Kolosach zagrażał synkretyzm, tendencja do traktowania idei pochodzących z innych filozofii i religii na równi z prawdą chrześcijańską, co zresztą skłonni jesteśmy czynić także dzisiaj. Było to zrozumiałe. Do Kościoła w Kolosach należeli Grecy i Żydzi, jak również „rodzimi” Frygijczycy, którzy oczywiście byli przywiązani do własnych idei i chcieli je wcielić do chrześcijaństwa. Z pozoru sprawa wyglądała niewinnie, ale Paweł wiedział, że godzi ona w samą istotę wiary chrześcijańskiej. Judeochrześcijanie, chcąc zachować rytuał obrzezania, przepisy pokarmowe i święta (2, 11. 16), zakwestionowali całą podstawę usprawiedliwienia człowieka wobec Boga. Idea pośrednictwa aniołów (2, 18) była bezpośrednim zagrożeniem supremacji Chrystusa. Wprowadzenie zaś ascetyzmu i górnolotnej filozofii zmierzało do tego, żeby człowiek znowu polegał na samym sobie i na ludzkiej mądrości (2, 18-23), co już w przeszłości okazało się błędem. Paweł nie omawia tych spraw punkt po punkcie, ale wyraźnie widać, że stanowią one tło listu. Kolosanie musieli powrócić do Chrystusa, do Jego absolutnej supremacji i wyłączności.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)