Święto Chrztu Pańskiego (Łk 3, 15-16.21-22)

Liturgiczny okres Bożego Narodzenia kończy się w Kościele świętem Chrztu Pańskiego. To wydarzenie, które miało miejsce w historii zbawienia jest objawieniem prawdy o Tym, który w wodach Jordanu przyjął chrzest z rąk Jana Chrzciciela. Sam Ojciec daje świadectwo o swoim Synu umiłowanym, który przyszedł, aby nas zbawić.

w. 15-17. Nauczanie Jana Chrzciciela dotyczy też Mesjasza (w. 15-17). Jan przypomina, że on sam nie jest Mesjaszem, ale że Mesjasz już nadchodzi i posiada władzę najwyższego sędziego, właściwą Bogu, oraz godność nieporównywalną do żadnej godności ludzkiej. „Patrzcie na przykład dany wam przez Jana Chrzciciela. Ludzie uważają go za Mesjasza, ale on nie ukrywa, że Nim nie jest, i nie karmi swej próżności błędnym mniemaniem ludzi. […] Wie, skąd płynie dla niego zbawienie; rozumie, że jest tylko lampą, która płonie i świeci, i lęka się, aby nie zgasił jej podmuch pychy” (św. Augustyn, Kazanie 293, 3).

w. 21-22. Chrzest Jezusa  jest opisany w Ewangeliach synoptycznych. Wzmianki o nim znajdują się również w Ewangelii św. Jana (J 1, 29-34) i w Dziejach Apostolskich (Dz 1, 5; 10, 38). We wszystkich księgach jest on przedstawiony jako początek działalności Jezusa albo raczej jako Jego bezpośrednie przygotowanie do życia publicznego. Znaczenie chrztu jest bardzo bogate: jest on objawieniem (epifanią) Jezusa jako Mesjasza Izraela i Syna Bożego oraz przyjęciem i inauguracją Jego misji „Sługi cierpiącego". Dla ludzi jest to również znak pojednania świata z Bogiem. To wydarzenie, adoracja mędrców (Mt 2, 110 i pierwszy cud Jezusa w Kanie (J 2, 11) są trzema pierwszymi uroczystymi objawieniami bóstwa Chrystusa. Jako takie przywołuje się je w liturgii uroczystości Objawienia Pańskiego. „W tym dniu tak świętym trzy cuda wysławiamy: dziś gwiazda przywiodła mędrców do żłóbka; dziś podczas godów woda stała się winem; dziś Chrystus dla naszego zbawienia przyjął od Jana chrzest w Jordanie” (Liturgia godzin, antyfona do Magnificat 2 Nieszporów; BN, komentarz do Łk 3, 15-17. 21-22).

Rozważając tajemnicę chrztu naszego Pana, Jezusa Chrystusa, trzeba odnieść się do naszego chrztu, który każdy kto jest w Kościele przyjął jako sakrament konieczny do zbawienia. Rodzi się pytanie: Czy jestem wierny/a przyrzeczeniom chrztu świętego? Czy rzeczywiście w Jezusie, Synu Maryi, dostrzegam oczami wiary Mesjasza Syna Bożego, mojego Zbawiciela? Czy nie marnuję łaski, która mi została obficie udzielona w tym sakramencie?

Marek Stankiewicz