XXI Niedziela zwykła (Łk 13, 22-30)

Kręta i wąska droga, dźwiganie krzyża, wąska brama, ciasne drzwi to synonimy, które symbolizują trud, jaki musi podjąć człowiek, jeżeli chce osiągnąć zbawienie, trud życia w wierze. Dzisiejsze słowa Jezusa są jasne i konkretne, wzywające do nawrócenia! Wielu będzie chętnych, żeby wejść na niebiańskie salony, ale nie wszyscy wejdą. Drzwi do królestwa są ciasne i jeżeli bagaż mojego życia będzie zbyt duży, nawet nie przecisnę się. Jezus mówi do swoich słuchaczy, że sama znajomość Jego osoby nie wystarczy. Tylko ten, kto prezentuje konkretną postawę duchową, przejdzie przez te ciasne drzwi i zasiądzie do uczty z rzeszą zbawionych.

Pytanie staje się okazją do przedstawienia nauki o zbawieniu. To ostatnie nie ma związku z przywilejem pochodzenia (w. 26), lecz zależy od walki duchowej (w. 27). Bóg „pragnie, by wszyscy byli zbawieni” ( 1Tm 2, 4). „Wierni powinni kierować siły otrzymane według miary daru Chrystusa ku osiągnięciu tej doskonałości, aby idąc w Jego ślady i upodabniając się do wzoru, jakim On sam jest dla nich, posłuszni we wszystkim woli Ojca, z całej duszy poświęcali się chwale Bożej i służbie bliźniemu” (II Sobór Watykański, Lumen gentium 40). To właśnie wskazuje obraz ciasnej bramy. Przestrzega on nas przed niebezpieczeństwem pokładania ufności w tym, co tylko pozornie daje poczucie pewności. Przynależność do narodu, poznanie Jezusa i słuchanie Jego słowa nie wystarczają do osiągnięcia nieba. Jedynie odpowiedź na łaskę będzie mieć wartość na sądzie Bożym. Jezus wielokrotnie nawiązuje do życia wiecznego w obrazie uczty (w. 29; por. 12, 35-40; 14, 15-24 itd.), na którą wszyscy są wezwani. „Ci […], którzy bez własnej winy nie znając Chrystusa i Jego Kościoła, szczerym sercem szukają jednak Boga, a Jego wolę poznaną przez nakaz sumienia starają się pod wpływem łaski wypełniać w swoim postępowaniu, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też opatrzność Boża pomocy koniecznej do zbawienia tym, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, prowadzić uczciwe życie” (tamże 16). (BN, komentarz do Łk 13, 22-30).

Od ponad tysiąca lat na polskiej ziemi głoszona jest Ewangelia Boża o królestwie Bożym. Osoba Jezusa Chrystusa, jedynego zbawiciela człowieka, nie powinna być nikomu obca, nieznana. Każdy kto pragnie iść za Jezusem, ma ku temu doskonałe warunki. Pytanie brzmi: „Czy chcę iść za Jezusem z moim własnym krzyżem, aby przejść przez ciasne drzwi wiodące na ucztę zbawionych?”

Marek Stankiewicz