Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (J 6, 51-58)

Dzisiejsza uroczystość, nazywana też Bożym Ciałem, to wielkie święto Eucharystii i publiczne świadectwo wiary Ludu Bożego, który wychodzi ze swoich kościołów, aby w radosnej i uroczystej procesji, idąc ulicami miast i wsi ukazywać  całemu światu Chrystusa obecnego w tym sakramencie.

W ten sposób wszyscy uczestnicy tego wydarzenia stają się świadkami wiary w realną obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Ten, który był ukrzyżowany powstał z martwych i wstąpił do Ojca, i jest z nami aż do skończenia świata. W sposób szczególny i wyjątkowy jest w Eucharystii i daje nam się cały, abyśmy mieli życie wieczne. To wyjście ze świątyń jest nie tylko manifestacją wiary, ale także świadectwem, dzieleniem się prawdą objawioną, aby wszyscy trwający w ciemnościach grzechu ujrzeli w Najświętszym Sakramencie jedynego Zbawiciela człowieka dającego życie wieczne.

W drugiej części mowy Chrystus objawia tajemnicę Eucharystii. Jego słowa odznaczają się takim realizmem, że wykluczają jakąkolwiek interpretację o charakterze metaforycznym. Słuchacze rozumieją właściwy, dosłowny sens słów Jezusa (w.52), ale nie wierzą, że takie twierdzenie może być prawdziwe. Gdyby rozumieli je w sposób metaforyczny czy symboliczny, nie wzbudziłoby ono tak wielkiego zdziwienia ani nie wywołałoby takiej dyskusji. Stąd rodzi się wiara Kościoła w to, że przez przemianę chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa staje się On obecny w tym sakramencie. „Sobór Trydencki streszcza wiarę katolicką, nauczając: „Ponieważ Chrystus, nasz Odkupiciel, powiedział, że to, co podawał pod postacią chleba, jest prawdziwie Jego Ciałem, przeto zawsze było w Kościele Bożym to przekonanie, które święty Sobór wyraża dzisiaj na nowo, że przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi. Święty Kościół katolicki słusznie i właściwie nazwał tę przemianę przeistoczeniem (DS 1642)” (KKK 1376).

Trzykrotnie (w. 31-21.49.58) Jezus porównuje prawdziwy chleb życia, swoje własne Ciało, do manny, którą Bóg codziennie żywił Izraelitów przez czterdzieści lat na pustyni. W ten sposób zaprasza nas do karmienia naszej duszy Jego Ciałem. „Już samo porównanie anielskiego pokarmu z chlebem i manną mogło łatwo dać uczniom do poznania, że jak codziennie spożywamy chleb dla wzmocnienia ciała, jak Izraelici na pustyni żywili się manną, tak dusza chrześcijańska codziennie może posilać się chlebem, który zstąpił z nieba. Ponadto prawie wszyscy Ojcowie Kościoła zgodnie nauczają, że prośba o chleb nasz powszedni, którą Zbawca rozkazał w Modlitwie Pańskiej zanosić do Boga, tyczy się nie tylko chleba materialnego, którym posilamy ciało, ale przed wszystkim chleba anielskiego, który codziennie mamy przyjmować w Sakramencie Ołtarza” (Kongregacja Soboru, Sacra Tridentina Synodus)

Dzisiejszy dzień to święto Jezusa eucharystycznego. Chrystus zaprasza swoje dzieci do stołu na ucztę. Pragnie nas nakarmić, dać nam siebie samego, abyśmy przez dar Komunii świętej trwali w Nim i dawali publicznie wyraz naszej wiary w Jego rzeczywistą obecność w Eucharystii. I ja i ty jesteśmy  zaproszeni do naszej parafialnej świątyni na uroczystość Bożego Ciała. Nie wymawiaj się, nie odrzucaj daru łaski. Tylko Jezus może ci dać życie wieczne.

Marek Stankiewicz