Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Dzisiejszy piątek to dzień, w którym w sposób szczególny oddajemy cześć Boskiemu Sercu Jezusa. Tylko św. Jan Ewangelista, umiłowany uczeń Jezusa, który podczas ostatniej wieczerzy, oparłszy głowę na Jego piersi, wsłuchiwał się w bicie serca Boskiego Mistrza, pozostawił nam relację opisującą przebicie boku Chrystusa, z którego wypłynęła krew i woda (J 19, 31-37). W ten sposób ukazuje nam niezgłębioną tajemnicę Najświętszego Serca Pana Jezusa, które jest gorejącym ogniskiem miłości i krwawą ofiara grzeszników.

W przebitym Sercu kontemplujemy synowskie posłuszeństwo Jezusa, który otrzymaną od Ojca misję odważnie spełnia aż do końca, oraz Jego braterską miłość do ludzi, których „do końca umiłował” (J 13, 1), aż do najwyższej ofiary z siebie. Przebite serce Jezusa jest znakiem pełni owej miłości wertykalnej i horyzontalnej, jak ramiona krzyża. Przebite Serce jest także symbolem nowego życia danego ludziom w Duchu Świętym i w sakramentach. Cios włóczni żołnierza świadczy o prawdziwości śmierci Chrystusa. Ale jednocześnie widzimy w przebiciu włócznią głęboki sens: jak z uderzonej przez Mojżesza skały wypłynęła na pustyni woda, tak z przebitego włócznią boku Jezusa trysnął strumień wody, która miała ugasić pragnienie nowego ludu Bożego. Ten strumień jest darem Ducha Świętego, który ożywia w nas życie Boże. Wreszcie z przebitego Serca Chrystusa rodzi się Kościół. Jak z żebra śpiącego Adama powstała jego oblubienica Ewa, tak na krzyżu – jak głosi tradycja patrystyczna pierwszych stuleci – z otwartego boku Chrystusa, który zasnął snem wiecznym, zrodził się Kościół, Jego oblubienica. W rzeczywistości Kościół tworzą woda i krew – Chrzest i Eucharystia – tryskające z przebitego boku (św. Jan Paweł II, Katecheza, 30.07.1989 r.).

Przez włócznię Serce zranione

Cierpiało ranę okrutną,

By krwi i wody strumieniem

Przywrócić czystość grzesznikom

O panie, który swym Sercem

Objawiasz bezmiar dobroci,

Niech Tobie z Ojcem i Duchem

Podzięka będzie i chwała. Amen.

(z hymnu brewiarzowego)

Marek Stankiewicz