1, 1-15 Wstęp

Typowy wstęp zajmuje całe misyjne życie Pawła (1-6), Chrystusowego sługi i emisariusza, któremu została powierzona misja niesienia Bożej Dobrej Nowiny narodom i który właśnie pisze do swoich braci chrześcijan w Rzymie. Pod jego piórem „łaska” i „pokój”, tradycyjne greckie i hebrajskie formuły pozdrowienia, stają się czymś specyficznie chrześcijańskim. List do Rzymian jest dziełem wybitnego umysłu, ale jednocześnie osoby o gorącym i wrażliwym sercu. Wynika to przede wszystkim z w. 8-15. Paweł jest pełen uznania dla chrześcijan, których nie miał jeszcze okazji poznać, do których tęsknił i z którymi chce się spotkać.

Świętych (7): nie elita, ale wszyscy należący do Chrystusa.

Barbarzyńców (14): nie-Greków, a więc niecywilizowanych.

1, 16-17 Synteza Ewangelii

Paweł szczyci się swoim orędziem: Bóg może i chce zbawić każdego, kto jest gotów całkowicie Mu zaufać.

w. 17: Pierwsza część znaczy, że zbawienie jest kwestią wiary, od początku do końca. Cytat z Księgi Habakuka można różnie interpretować. Tutaj znaczy: sprawiedliwy w oczach Boga będzie zbawiony przez wiarę.

1, 18-3, 20 Dawna natura człowieka

Dlaczego każdy powinien być „sprawiedliwy” w oczach Boga? Paweł rozwija ten temat, wychodząc od analizy sytuacji człowieka.

Świat pogański (1, 18-32). Tutaj człowiek jest wplątany w spiralę, która ściąga go w dół. Wszędzie, w naturalnym świecie, który stworzył Bóg, otaczają nas świadectwa wskazujące na istnienie Boga, ale nasz umysł zamyka się przed prawdą. Z tego powodu nasz proces myślenia ulega wypaczeniu. Idziemy własną drogą i w końcu – ponieważ mamy wolny wybór – Bóg zostawia nas i dlatego coraz głębiej zapadamy się w grzęzawisko własnego zbuntowanego i wypaczonego postępowania. Złe myśli i złe czyny idą ze sobą w parze. Ten, kto odrzuca rozum (25), nie będzie też słuchał sumienia (32).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)