9-11 Naród Izraela

Paweł zatrzymuje się dłużej nad chwalebnym przeznaczeniem tych, którzy są  „w Chrystusie”, ale jednocześnie ze współczuciem patrzy na Izrael, naród wybrany i uprzywilejowany przez Boga. Jak mógł on odrzucić wiarę w swojego obiecanego Mesjasza? Poganie z entuzjazmem odpowiedzieli na Ewangelię, ale Żydzi nie, i Paweł oddałby własną duszę, gdyby tylko sprawy mogły potoczyć się inaczej.

Jak wytłumaczyć tę dziwną anomalię? Bóg nie złamał swojego słowa (9, 6). Zawsze korzystał ze swojego nadrzędnego prawa wyboru (9, 6-13) i nie możemy mieć Mu tego za złe. Stwórca ma niekwestionowane prawo do postępowania ze swoim stworzeniem zgodnie ze swoją wolą (9, 14-21). Tylko dzięki cierpliwości i miłosierdziu Boga reszta upartego, buntowniczego Izraela przetrwała Jego sąd (9, 22-29). Inne narody, świadome swego upadku, z radością przyjęły Bożą ofertę akceptacji przez wiarę. Żydzi, myśląc, że mogą zasłużyć na zbawienie przez zachowanie Prawa, nie wzięli oferty pod uwagę (9, 30-33). Nawet sam Paweł podzielał kiedyś tę źle ukierunkowaną gorliwość. Teraz zaś chciałby, żeby Żydzi podzielali jego wiarę (10, 1-4). Bóg daje zbawienie – życie – ludziom tylko pod jednym warunkiem: otwartym wyznaniem wiary w zmartwychwstałego Chrystusa jako Pana (10, 5-13; zob. Flp 2, 11). Zadaniem nauczycieli jest dopilnowanie, żeby wszyscy o tym wiedzieli. Izrael słyszał i rozumiał, a jednak nie chciał uwierzyć (10, 14-21).

Czy to znaczy, że czas Izraela się skończył (11, 1)? Nie. Sam fakt, że Paweł i inni Żydzi zostali chrześcijanami, jest niezbitym dowodem, że Bóg nie odrzucił Izraela. Ślepota Izraela jest częściowa i chwilowa, ale dała okazję poganom, którzy ją wykorzystali. Poganie są więc dłużnikami Żydów, którymi nigdy nie powinni pogardzać. W swoim czasie ich wiara doprowadzi do wielkiego powrotu Żydów do Boga. Nie znamy dróg Boga, ale Jego celem jest przebaczenie dla Żydów i pogan za pośrednictwem Chrystusa.

9, 12-13: cytaty pochodzą z Rdz 25, 23 i Ma 1, 2-3. Oba odnoszą się raczej do narodów – Izraela pochodzącego od Jakuba; Edomu, pochodzącego od Ezawa – niż do pojedynczych osób.

Jak Sodoma… Gomora (9, 29): tzn. zupełnie unicestwieni. Zob. Rdz 19, 24nn.

10, 6-10: Paweł komentuje w stylu ówczesnych rabinów słowa Mojżesza w Pwt 30, 11-14.

11, 17: w przyrodzie szlachetnym szczepem udoskonala się dziki pień, a nie odwrotnie, ale Pawłowi chodzi o wyrażenie myśli teologicznej, a nie o kwestie dotyczące ogrodnictwa.

Cały Izrael (11, 26): tzn. Izrael jako całość, a nie każdy Żyd bez wyjątku.

Wszystkim okazać miłosierdzie (11, 32): raczej wszystkim bez różnicy niż bez wyjątku.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)