2, 6-3, 4 Błędna nauka i właściwe postawy

Fałszywe idee przeniknęły do Kościoła w Kolosach z różnych stron; prowadzą one na manowce i są niebezpieczne. Chrześcijanin nie może zawierać kompromisów ani z filozofią, ani z legalizmem. I jedno i drugie skupia się na człowieku. Chrześcijaństwo skupia się na Chrystusie albo nie jest w ogóle chrześcijaństwem. W Chrystusie mamy wszystko, czego potrzebujemy, i nie musimy odwoływać się do innych duchowych mocy czy pośredników (2, 8. 23), ponieważ Chrystus jest od nich nieskończenie większy. Żaden rytuał religijny (2, 11) nie może nam dać więcej niż mamy. Praktyki Starego Testamentu są tylko cieniem rzeczywistości, którą jest Chrystus (16nn.). On jest naszym życiem, Tym przy którym musimy trwać. Na Nim musimy polegać, a nie na sobie, naszych uczynkach, naszej duchowości i naszym ascetyzmie.

Jedzenie i picie (2, 16): wbrew temu, co mówili Żydzi, zbawienie nie zależy od tego rodzaju rzeczy.

Żywioły świata (2, 20): chrześcijanie muszą odrzucić dawne pogańskie idee i przesądy, że duchy sprawują władzę nad światem.

3, 5-4, 6 Dawne i nowe życie

Bycie chrześcijaninem oznacza ostateczne zerwanie z dawnym egoistycznym sposobem życia; oznacza zgodę na to, żeby obecne w nas nowe życie przenikało wszystkie nasze myśli, słowa i czyny; oznacza wolę coraz większego upodobania się do Chrystusa (3, 10). Naszym wzorem jest Jego życie, Jego miłość i przebaczenie (3, 12nn.). Jego słowo (3, 16) kształtuje nasze myślenie. Znamieniem chrześcijańskiego życia jest modlitwa i dziękczynienie wyrażane Bogu oraz bezinteresowna miłość wobec bliźnich. Naszym udziałem powinno być nie branie, ale dawanie.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)