3 Przełożeni Kościoła

Paweł miał zwyczaj wyznaczać starszych (określenie biskupów, 1) do kierowania każdym Kościołem (Dz 14, 23). Ci z kolei mieli „pomocników” (diakonów, 8). Cechy, jakie powinny charakteryzować tych przełożonych, są odpowiednio dobrane. Muszą to być mężczyźni (i kobiety – diakonise, 11, chyba że chodzi o żony diakonów), którzy zdolni są do kierowania sobą i swoją rodziną, którzy okazali się lojalnymi chrześcijanami i którzy cieszą się szacunkiem niechrześcijan. Tymoteusz, który nie odznaczał się silną osobowością, mógł powołać się na pismo Pawła jako uznanego autorytetu, co okazało się metodą bardziej skuteczną (14 nn.).

Tajemnica (9): tajemnica Boga objawiona w Jezusie Chrystusie; wiara chrześcijańska jest darem Boga, a nie dziełem człowieka.

w. 16: List cytuje hymn chrześcijański.

4 Fałszywi i prawdziwi nauczyciele

Ostatecznym źródłem fałszywej nauki jest sam szatan. Głoszą ją ludzie bez sumienia, którzy zakazują małżeństwa i narzucają surowe reguły pokarmowe, a więc potępiają to, co Bóg przeznaczył dla naszego dobra. Twierdzą, że ich myślenie jest superchrześcijańskie, podczas gdy w rzeczywistości wypacza je. Tymoteusz, jako prawdziwy nauczyciel, musi to wytłumaczyć, i to nie tylko słowami, ale świadectwem całego swojego życia (6); musi rozwijać życie duchowe (7. 8) i zawsze uważać na siebie i na naukę, którą głosi.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)