11, 1-13 Modlitwa Pańska

Mateusz (6, 9-13) podaje dłuższą wersję Modlitwy Pańskiej. Jezus nie uczy nas określonej formuły, ale daje pewien przykład, jak najprościej zbliżyć się do Boga, rozmawiając z Nim tak, jak byśmy rozmawiali z naszym ojcem, podzielając Jego zainteresowania i ufnie mówiąc Mu o naszych potrzebach. Nie powinniśmy się zrażać, jeżeli długo nie uzyskujemy odpowiedzi. Wytrwałość pozyskuje nawet najbardziej niechętnego, a ze strony Boga nie ma niechęci. Zob. też Mt 7, 7-11.

w. 7: Biedne rodziny spały razem na cienkich materacach rozłożonych na podwyższonej części izby.

w. 11-12: Ryba i wąż wyglądają trochę podobnie, tak samo jajko i zwinięty skorpion.

11, 14-36 Opozycja; Jezus atakuje swoich współczesnych

w. 14-23: Zob. komentarz do Mt 12, 15-37.

w. 24-26: Zob. komentarz do Mt 12, 43-45.

w. 29-32: Zob. komentarz do Mt 12, 38-42.

w. 34-36: Zob. komentarz do Mt 6, 22-23.

w. 27-28 Występuje tylko u Łukasza.

w. 24: Suche, pustynne miejsca uważano za naturalne siedlisko złych duchów.

11, 37-54 Zarzuty Jezusa; oburzenie faryzeuszów

w. 37-41: Zob. komentarz do Mt 15, 1-20.

w. 45-52: zob. komentarz do Mt 23.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)