9, 51-19, 27 Ku Jerozolimie; Nauczanie i uzdrawianie

W tej części Łukasz grupuje epizody i naukę z różnych okresów działalności Jezusa, dotyczące głównie funkcji ucznia. Być może są tu ujęte w formie skondensowanej różne podróże do Jerozolimy. Znaczna część przedstawionego materiału pojawia się  tylko w tej Ewangelii.

9, 51-56 Samarytańskie miasteczko

Kiedy Samarytanie dowiedzieli się, że Jezus i Jego uczniowie są w drodze do Jerozolimy, kazali im się wynosić z miasteczka.

w. 54: Nic dziwnego, że Jezus nazwał dwóch braci: „Synami Gromu”.

9, 57-62 Nie oglądać się wstecz

Zob. komentarz do Mt 8, 18-22.

10, 1-24 Misja siedemdziesięciu (dwóch)

Por. z pouczeniem Dwunastu (Mt 10, 5-15). Zob. też Mt 11, 20-27. Głosiciele Dobrej Nowiny o Bogu maja prawo utrzymywać się z tego, co otrzymają od ludzi, do których idą. Nie mogą jednak szukać wygód („nie przechodźcie z domu do domu”, w.7, trzeba rozumieć w tym sensie). Czas jest zbyt cenny, żeby go tracić na przestrzeganie pustych zwyczajów (4). Trzeba wykonać zadanie, trzeba głosić naukę. Bóg sam osądzi tych, którzy ją odrzucą. Siedemdziesięciu (dwóch) raduje się z powodu zdolności, jakich przedtem nie mieli, ale większym powodem do radości jest pewność życia wiecznego (20).

w. 13-17: Tyr i Sydon: pogańskie miasta potępione przez proroków Starego Testamentu.

Widziałem szatana… (18): ich zdolność do egzorcyzmów jest znakiem, że władza szatana została przełamana. W nowej erze władza zła zostanie ostatecznie obalona. Jezus raduje się na tę myśl.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)