22, 1-38 Judasz zdrajcą; Ostatnia wieczerza

Zob. komentarz do Mt 26, 14-29. Zob. też Mk 14, 12-25; J 13-14.

w. 10: Zwykle noszenie wody było zajęciem kobiet, dlatego łatwo było rozpoznać tego mężczyznę.

22, 39-53 Na Górze Oliwnej; aresztowanie

Zob. komentarz do Mt 26, 30-56. Zob. też Mk 14, 26-52.

22, 54-65 Piotr wypiera się Chrystusa; szyderstwa żołnierzy

Tylko Piotr i jeszcze jeden z uczniów mieli odwagę iść za Jezusem w bezpiecznej odległości, ale kiedy nie mogli zrobić nic więcej niż czekać, opuściła ich odwaga i zaczęli się bać. Piotr trzykrotnie mówi to, czego, jak przysięgał, miał nigdy nie powiedzieć (22,33; Mk 14, 29-31). Nawet on, przywódca uczniów, wyrzeka się Jezusa. W chwilę potem wystarczyło jedno spojrzenie Jezusa, aby Piotr „gorzko zapłakał”.

22,66-23,12 Jezus przed Sanhedrynem, Piłatem i Herodem

Zob. też komentarz do Mk 14, 53-15,15. W Prawie żydowskim bluźnierstwo jest karane śmiercią. Ale przed Piłatem oskarżenie zostaje zmienione, aby można było uznać Jezusa za winnego zdrady. Namiestnika rzymskiego nie interesują wykroczenia przeciw żydowskiemu Prawu religijnemu.

Herod w czasie Paschy przebywał w Jerozolimie. Jeżeli Piłat chciał się pozbyć kłopotu, odsyłając więźnia do Heroda, to mu się to nie udało. Nieoczekiwanie ta wymiana Jezusa zbliżyła do siebie tych dwóch dawnych wrogów.

w. 3: Odpowiedź Jezusa jest wymijająca, ponieważ rozumiał On przez ten tytuł zupełnie co innego niż Piłat. Relacja Jana (18,33-38) jest pełniejsza.

23, 13-31 Jezus skazany na śmierć

Jezus chociaż uznany za niewinnego przez Heroda i Piłata, zostaje skazany na śmierć, ponieważ Piłat nie chce, żeby cesarz otrzymał o nim nieprzychylny raport (J 19, 12). I tak, skazany już morderca zostaje uwolniony, a niewinny człowiek ubiczowany i ukrzyżowany.

23, 32-49 Na krzyżu; dwaj łotrzy; ostatnie słowa Jezusa

Zob. komentarz do Mk 15, 16-41. Tylko Łukasz podaje, że jeden z łotrów wyraził skruchę i otrzymał przebaczenie.

w. 45: Zasłona oddzielała sanktuarium od reszty świątyni. Tylko raz w roku arcykapłan mógł wejść do sanktuarium i złożyć ofiarę za lud (Hbr 9,7). Teraz nie jest już potrzebne pośrednictwo – wszyscy mają dostęp do Boga (Hbr 10,19-22).

23, 50-56 Józef zajmuje się pogrzebem

Zob. komentarz do Mk 15, 42-47.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)