7, 53-8, 11 Kobieta cudzołożna

Chociaż epizod ten jest autentyczny, jest mało prawdopodobne, żeby pierwotnie umieszczony był w tym miejscu (w niektórych rękopisach figuruje na końcu Ewangelii Jana, inni zamieszczają go po Łk 21, 38). Uczeni w Piśmie chcą zaaranżować sytuację, w której Jezus znalazłby się albo w sprzeczności z Prawem Mojżeszowym, albo w opozycji do władz rzymskich, które nie zezwalały Żydom na wykonywanie wyroków śmierci. Jezus jednak ani nie potępił, ani nie usprawiedliwił postępowania kobiety. Dał jej jeszcze jedną szansę.

8, 12-59 Jezus światłością świata

Jezus jeszcze raz odwołuje się do jednej z ceremonii świątecznych, żeby wyjaśnić swoją misję. O zmroku Żydzi zapalali cztery wielkie świeczniki, które miały symbolizować słup światła prowadzący lud Boży przez pustynię w nocy (Wj 13, 21). Jezus oświetla drogę przez życie każdemu, kto za Nim idzie i potwierdza swoje twierdzenie o byciu Synem Boga w szczególnym sensie.

w. 12-30: W odróżnieniu od nas Jezus wie, skąd pochodzi i dokąd zmierza. On zna przyszłość. Żydzi mieli swoją kolebkę i swoich przodków tylko na tym świecie, natomiast Jezus – nie.

w. 31-47: Inni ludzie znajdują się w niewoli grzechu, Jezus natomiast jest wolny i ma moc uwalniania innych.

w. 48-59: Jezus potwierdza swoją władzę nad śmiercią i nad wiecznym przeznaczeniem ludzi. Taką władzę ma tylko Bóg.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)