18-21 Proces, śmierć i zmartwychwstanie

18, 1-12 Zdrada i aresztowanie

Zob. komentarz do Mt 26, 30-56. Zob. też Mk 14, 26-52; Łk 22, 39-53. Jan pomija modlitwę Jezusa w ogrodzie, ale wymienia imię sługi i pisze, że tym, który dobył miecza, był Piotr.

18, 13-19, 16 Jezus przed Annaszem i Kajfaszem; zaparcie się Piotra; Jezus przed Piłatem

Zob. komentarz do Mk 14, 53-15, 15; Łk 22, 54-23, 31. Zob. też Mt 26, 57-27, 26. Szczegóły podane przez Jana świadczą o jego dokładnej znajomości wydarzeń: zimna noc; rozpalone ognisko (18, 18); spoliczkowanie więźnia (18, 22); religijne skrupuły Żydów, którzy nie chcą wejść do domu Rzymianina w takim momencie (18, 28); rozmowa między Jezusem a Piłatem i między Piłatem i Żydami; straszliwe narodowe odstępstwo, kiedy lud Boży wołał, że nie ma innego króla poza Cezarem.

19, 17-37 Ukrzyżowanie

Zob. komentarz do Mk 15, 16-41; Łk 23, 32-49. Zob. też Mt 27, 27-56. Tutaj Jan znowu wykazuje swoją dobrą pamięć do szczegółów: napis (20-22); tunika bez szwu („tkana od góry do dołu”, 23-24); chwila, w której Jezus powierza swoją matkę opiece Jana (26-27); ostateczne świadectwo śmierci Jezusa (34).

w. 31: Według Prawa żydowskiego ciała powieszonych przestępców nie mogły pozostawać na drzewie po zachodzie słońca (Pwt 21, 33).

w. 34: Janowi chodzi nie tylko o ostateczne potwierdzenie śmierci Jezusa. Jako Żyd musiał widzieć szczególne znaczenie w fakcie wypłynięcia krwi (ofiarniczej) i wody (oczyszczającej). Krew czyni zadość za grzech człowieka, woda oczyszcza go i daje mu możliwość nowego początku. Śmierć Jezusa daje nam przebaczenie i nowe życie.

19, 38-42 Pogrzeb

Zob. komentarz do Mk 15, 42-47. Zob. też Mt 27, 57-66; Łk 23, 50-56. Śmierć Jezusa ujawnia dwóch zakonspirowanych uczniów  Jezusa. Tylko sam Jan wspomina o roli, jaką odegrał Nikodem (zob. 3, 1-15).

(„Przewodnik po Biblii”, oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)