1-8, 1a Początek Kościoła w Jerozolimie

1, 1-14 Prolog; 40 dni od zmartwychwstania do wniebowstąpienia

„Pierwsza księga” Łukasza (Ewangelia) opisuje wszystko, co Jezus „czynił i czego nauczał od początku” w czasie swojego ziemskiego życia. Dzieje Apostolskie kontynuują historię dzieła Jezusa po Jego wniebowstąpieniu, dzieła, które podejmują apostołowie napełnieni Duchem Świętym. Księga ukazuje spełnienie się obietnicy (w. 8) w Jerozolimie (2, 1-8, 1a), Judei i Samarii (8, 1b-11, 18) i dalej (11, 19 do końca).

Obłok (9): wszystko, co oko ludzkie mogło zobaczyć z chwały obecności Bożej (por. też Wj 40, 34 i Łk 9, 34-35).

Droga szabatowa (12): Prawo pozwalało na przejście w dniu szabatu najwyżej około kilometra.

Maryją… i braćmi Jego (14): tutaj Matka Jezusa jest wspomniana ostatni raz w Nowym Testamencie.

Jego bracia (ewentualnie krewni w szerokim sensie, może kuzyni) są skojarzeni z uczniami. Znamy imię przynajmniej jednego z nich – Jakuba, który widział zmartwychwstałego Jezusa (1 Kor 15, 7).

1, 15-26 Wybór dwunastego apostoła

O ile wiemy, apostołowie po raz ostatni posługują się tutaj tradycyjną metodą rzucania losów. Zresztą nie jest to tylko ślepy los, bo przed rzuceniem losów długo się modlą. Kandydat musiał być z Chrystusem przez całą Jego ziemską działalność i musiał Go widzieć po zmartwychwstaniu.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)