9, 1-31 Droga do Damaszku; Nawrócenie Szawła

Nawrócenie Szawła oznacza punkt zwrotny w historii Kościoła. Epizod ten jest opowiedziany w Dziejach Apostolskich trzy razy: raz przez Łukasza i dwa razy przez Pawła (22, 5-16; 26, 12-18). Nigdy żadnemu nawróceniu nie towarzyszyła taka radykalna przemiana mentalności i postawy. Po spotkaniu z Chrystusem Szaweł na trzy dni utracił wzrok, co symbolizuje śmierć Jezusa i Jego przebywanie w grobie; w ten sposób Paweł identyfikuje się z Nim w chrzcie i w nowym życiu. Kiedy przyszedł Ananiasz, prześladowca Szaweł stał się „bratem Szawłem”, człowiekiem, który z kolei sam będzie prześladowany przez tych, z którymi kiedyś aktywnie współdziałał. Jego nawrócenie dało Kościołowi krótką chwilę wytchnienia.

Droga (2): tak nazywano Kościół, zanim ludzie z Antiochii wprowadzili nową nazwę „chrześcijanie” (11, 26).

Tars (11): miasto liczące około pół miliona mieszkańców; miejsce spotkania Wschodu i Zachodu, Greków i ludzi Orientu.

9, 32-43 Piotr w Liddzie i Jafie; wskrzeszenie Tabity

Okres spokoju pozwolił Piotrowi na odwiedzenie grup chrześcijańskich. Na jakiś czas zatrzymał się w Jafie (port, z którego Jonasz niechętnie wyruszył na swoją misję do pogan) w domu garbarza (zawód „nieczysty”), co, być może, miało świadczyć o tym, że Piotr do pewnego stopnia wyzwolił się ze swoich religijnych uprzedzeń. Wkrótce jednak czekały go jeszcze poważniejsze wyzwania.

10 Piotr i Korneliusz

Dotychczas Dobra Nowina była głoszona tylko Żydom, nawróconym na judaizm (prozelitom) i Samarytanom (którzy zachowywali Prawo Mojżeszowe). Teraz Bóg daje do zrozumienia, że Jego orędzie jest przeznaczone dla wszystkich (34-35), i odpowiednio przygotowuje Korneliusza i Piotra. Wizja i przesłanie powtarzają się trzykrotnie z wyraźnym pouczeniem Piotra, żeby przełamał żydowskie przepisy pokarmowe (zob. Kpł 11). Kiedy jednak przychodzą do niego wysłannicy Korneliusza, natychmiast uświadamia sobie głębsze, ludzkie implikacje swojej wizji (28). Jeszcze w trakcie przemówienia Piotra następuje druga Pięćdziesiątnica – zesłanie Ducha Świętego na pogan. Po tym wydarzeniu nikt nie mógł już odmówić chrztu tym, którzy otrzymali tak oczywisty znak łaski Boga.

Korneliusz, setnik (1): setnicy stanowili trzon armii rzymskiej. W Nowym Testamencie setnicy stacjonujący w Palestynie przedstawieni są w życzliwym świetle.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)