7-8, 1a Obrona i śmierć Szczepana

Obrona przyjmuje formę przeglądu historii narodu. Trybunał zna fakty, ale ich interpretacja jest dla niego rewolucyjna i zakończenie mowy uznaje za bezpośrednie wyzwanie (51-53). W przeszłości Izrael odrzucał proroków, począwszy od Józefa i Mojżesza. Obecne pokolenie odrzuciło samego Mesjasza. Wersety 44-50 są odpowiedzią Szczepana na oskarżenie dotyczące zniszczenia świątyni.

Budowla jako „mieszkanie” Boga zawsze była jedynie namiastką.

Za pośrednictwem aniołów (53): Ga 3, 19 i Hbr 2, 2 także wiążą nadanie Prawa z aniołami, ale w Starym Testamencie nie ma o tym wzmianki.

Świadkowie…Szaweł (58): Prawo nakazywało, żeby świadkowie oskarżenia pierwsi rzucali kamienie, chociaż akurat w tym przypadku był to samosąd. „Młodzieniec” Szaweł, który pojawia się tutaj po raz pierwszy, miał prawdopodobnie ok. 30 lat. Jako apostoł Paweł (rzymska wersja jego imienia) staje się w następnych rozdziałach dziejów Apostolskich postacią centralną. Tutaj jest współodpowiedzialny za śmierć Szczepana. („Zgadzał się” może znaczyć, że jako członek Sanhedrynu głosował przeciw Szczepanowi.) Ale scena śmierci Szczepana nie dawała mu spokoju (22, 20) i na pewno miała swoje znaczenie w przygotowaniu go na spotkanie w drodze do Damaszku.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)