60-62 Chwała narodu

Pośrodku nieprzekraczalnej przepaści między hańbą a chwałą Izraela, stoi postać Boga Mściciela i Odkupiciela (59, 16-21). Rozdział 60. przedstawia niewiarygodną przemianę. Prorok widzi przywrócenie łask Bożych w terminach bardzo „ziemskich”: fantastycznych bogactw, mocy, wpływów. Jest to jednak zupełnie inna ziemia niż ta, jaką znamy (17-22); Nowy Testament przekłada ideę księgi na terminy duchowe i uniwersalne. W wersetach 61, 1-4 słyszymy głos Sługi, chociaż nie jest wymienione Jego imię (zob. Łk 4, 16-21). W wersetach 61, 5-9 lud Boży staje się narodem kapłanów, tak jak Bóg zamierzył od samego początku (Wj 19, 6; zob. 1 P 2, 9); w następnych wierszach tekst przechodzi w pieśń pochwalną. Zbliża się dzień, kiedy Bóg będzie mógł radować się i cieszyć swoim ludem: dzień upragniony, o który trzeba się modlić i do którego trzeba się przygotować.

63, 1-6 Wizja Mściciela

Zob. też 59, 16nn. Edom (tzn. czerwony) i jego stolica Bosra, reprezentująca wszystkich wrogów ludu Bożego. Jest to przerażający obraz, ale dopóki wróg nie zostanie pokonany, lud Boży nie będzie wolny (zob. Ap 19, 11-16).

63, 7 – 64, 11 Modlitwa za lud Boży

Wspomnienie dawnej dobroci i wierności Boga (63, 7-14) przechodzi w namiętny apel do Niego, żeby odpowiedział na wołanie swojego ludu.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)