49-55 SŁUGA PAŃSKI I ODKUPIENIE JEGO NARODU

Mamy tu serię pieśni na temat Sługi Pańskiego i Jego misji wplecionych w słowa Boga skierowane do Jego ludu. Na ogół z kontekstu wiadomo, kiedy termin „sługa” odnosi się do Izraela, a kiedy do przyszłego, indywidualnego reprezentanta prawdziwego Izraela.

49-50 Nowe serce dla Izraela

Sługa Pański jest posłany z misją do Izraela i do całego świata (49, 6). Pocieszenie współczucie i odnowa – to myśli przewodnie 49,14 – 50, 3. Tekst 50, 4nn. powraca do Sługi Pańskiego i po raz pierwszy czytamy tu o Jego cierpieniu i odrzuceniu (zob. rozdz. 53). Nic jednak nie może odwieść Go od Jego misji.

50, 1: Bóg nie oddala swojej niewiernej „żony”, Izraela, ale z miłością przyprowadza ją do domu (zob. Oz 3, 1).

51 – 52, 12 Wyzwolenie i odrodzenie Izraela

Bóg nawołuje swój lud, żeby dostrzegał w przeszłości momenty pocieszające i zapowiada mu, że ma przed sobą jeszcze większy exodus. Nadszedł czas, żeby otrząsnąć się z przygnębienia i letargu. Są dobre wieści. Bóg gotów jest sprowadzić swój naród do ojczyzny.

52 13-53, 12 Sługa Pański cierpi za swój lud

Następuje zmiana scenerii; po radosnym powrocie do domu mamy samotną postać, która biorąc na siebie ciężar grzechu oddzielającego człowieka od Boga, płaci za to własnym życiem. Prorok zapowiedział przyjście Chrystusa już na wiele stuleci wcześniej. Wiedział dlaczego musi przyjść i co uczyni. Widział Zbawiciela oddającego swe życie za ludzkość i wywyższonego przez Boga (Por. 53, 5-9 z Mt 27, 11-13.26-31.41-43.57-60. Por 53, 4-6.10-12 z Rz 5, 6-9.18-19; 1P 2, 21-24; Flp 2, 5-11).

54-55 Ekspansja królestwa; zbawienie dla wszystkich narodów

Bóg obiecuje swojemu ludowi troskliwą, niezachwianą, trwałą miłość. W pokoju i bezpieczeństwie  zakłada fundamenty pod nowe, wspaniałe miasto (54, 11nn.; por. Ap 21, 18nn.); jego bramy są szeroko otwarte dla ludzi ze wszystkich narodów, którzy odpowiedzą na zaproszenie Boga (55, 1-7). Ostatnie rozdziały Księgi Izajasza znacznie wybiegają poza wydarzenia powrotu z wygnania. Dokonująca się wówczas odnowa Izraela łączy się z wizją ostatniego dnia chwały, kiedy nie będzie już grzechu i cierpienia, i cały Izrael Boży (zob. Rz 9-11; Ga 3) będzie na zawsze w ojczyźnie z Panem (Ap 21).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)