O autorze księgi nie mamy żadnych informacji, z wyjątkiem imienia jego ojca (1, 1). Ponadto proroctwo zawiera bardzo mało wskazówek co do daty powstania księgi. Joel niewątpliwie zna bardzo dobrze tematy, które pojawiły się także u Izajasza, Amosa i Ezechiela, a zwłaszcza kwestię „dnia Pańskiego, kiedy Bóg będzie ostatecznie sądził świat i swój lud. Jeśli chodzi o daty, możemy tylko wysuwać hipotezy – od VIII do IV w. przed Chr. i później – ale przesłanie księgi jest ponadczasowe.

1 Klęska szarańczy        

Nawet w naszym stuleciu Jerozolimę nawiedziła, podobna do tak barwnie opisanej przez Joela, plaga szarańczy, która zupełnie ogołociła miasto z roślinności. Miliony owadów przynosi do Palestyny pustynny wiatr z Arabii. Szarańcza szybko przekształca się z larwy w dorosłego skrzydlatego osobnika (4) i na każdym etapie rozwoju jej apetyt jest nienasycony. Jest gorsza niż armia najeźdźcy: tam gdzie przeszła nie pozostało nawet źdźbło trawy (6-12). Nie ma nawet z czego złożyć ofiary Bogu (9.13) albo jest tak mało, że ludzie zjadają wszystko, żeby nie umrzeć z głodu. Dla Joela szarańcza jest lekcją, ostrzeżeniem przed nadchodzącym straszliwym dniem sądu Bożego (15). Wzywa więc do narodowego dnia modlitwy (14).

2 Dzień Pański; pokuta i odnowa

Plaga szarańczy staje się obrazem armii Boga w dniu Jego sądu; niebo czarne od owadów (2); po ich przejściu spalona ziemia; ich nieubłagany i niepowstrzymany pochód (4-9). Tak będzie wyglądał sąd Boży. Któż go przetrzyma (11)? Ale nikt nie musi być sądzony przez Boga. On nadal wzywa ludzi do pokuty (12). Joel nawołuje cały naród do nawrócenia się do Boga i do błagania o miłosierdzie (13-17). Bóg w odpowiedzi obiecuje przywrócić to wszystko, co zniszczyła szarańcza. Wycofa swoją wielką armię (25), która teraz identyfikowana jest z wszystkimi wrogami Izraela („z północy”, 20: zob. komentarz do Ez 38-39; jest mało prawdopodobne, żeby szarańcza mogła przylecieć z północy).

3, 1-4, 21 Zesłanie Ducha Bożego; sąd nad narodami

Joel przewidział dzień, kiedy Bóg ześle swojego Ducha nie tylko na kapłanów i proroków, ale także na zwykłych ludzi, bez względu na płeć, wiek czy klasę społeczną. Nie wyobrażał sobie jednak, że Bóg mówił nie tylko o Izraelu, ale o wszystkich narodach (Dz 2). Tak samo sąd Boży czeka ludzi wszystkich narodów, łącznie z Izraelem, którzy odrzucają Jego wezwanie (3, 5).Unikną go jednak ci, którzy zwracają się do Boga i którzy są przez Niego wezwani. Narody będą ukarane za wszystkie krzywdy wyrządzone ludowi Bożemu (4, 2-8). Na sąd zgromadzą się nieprzeliczone tłumy. Wtedy Bóg zadecyduje o ich losie 914). W tym przełomowym i straszliwym dniu zostanie unicestwione wszelkie zło i Bóg zamieszka w mieście i pośród ludu, który ostatecznie stanie się święty, a cały kraj będzie się cieszył obfitością wszelkiego dobra (16-18).

Tyr, Sydon, Filistea (4, 4): zob. komentarz do Ez 25-28. Artakserkses III sprzedał Sydończyków jako niewolników w 345 r. przed Chr., a Aleksander Wielki sprzedał w 332 r. przed Chr. mieszkańców Tyru i filistyńskiego miasta Gazy.

Sabejczycy (8): sławni kupcy arabscy.

w. 4, 10: Joel odwraca znane słowa Izajasza (Iż 2, 4).

Dolina Joszafat (Jozafata) (12): prawdopodobnie nazwa symboliczna, która znaczy „Pan sądzi”.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)