2 Modlitwa Jonasza

Ten psalm jest wołaniem Jonasza do Boga, kiedy prorok znajdował się w obliczu śmierci („z głębokości szeolu”,3). Kiedy w końcu odzyskał przytomność, przypomniał sobie o wierności Pana (8). Bóg, który ocalił go od śmierci, obdarzył go „drugim życiem”.

Wielka ryba (1): kaszaloty i duże rekiny mogące połknąć człowieka nie są nieznane we wschodniej części Morza Śródziemnego, ale autorowi wyraźnie zależało na tym, aby ten epizod był interpretowany jako cud. Jest to jedna z wielu okoliczności, które Bóg „sprawia” w tym opowiadaniu (zob. 1, 4; 4, 6-8).

3 Odpowiedź Niniwy

Jonasz wykorzystał drugą szansę spełnienia misji i udał się do Niniwy. Jego misja powiodła się, wszyscy mieszkańcy, od największego do najmniejszego, nawrócili się i Bóg ich oszczędził.

Trzy dni drogi (3): chodzi tu o okręg Niniwy, a nie o samo miasto.

4 Twarda lekcja dla Jonasza

Jonasz chciał, żeby Bóg ograniczył swoją miłość i swoje miłosierdzie do Asyrii. Niech poganie mają to, na co zasłużyli! Nie tylko nie cieszył się z tak świetnych rezultatów swojej misji, ale był nawet oburzony, i to nie tylko dlatego, że nie chciał wyjść na głupca. W jego sercu nie tliła się nawet iskierka współczucia dla mieszkańców Niniwy. Bóg posłużył się wtedy rośliną (krzewem rycynusowym), żeby dać mu pewne pojęcie o swojej litości dla ludzi: „Czy nie powinienem mieć litości nad Niniwą?”

w. 11: Miasto mogło mieć tyle ludności. Mury wewnętrzne tworzyły obwód o długości 12 km. Nieumiejętność odróżniania lewej ręki od prawej wyraża największą ignorancję Boga i Jego praw.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)