2, 10-16 Małżeństwo i rozwód

Kiedy szanujemy Boga i Jego Prawo, szanujemy też naszych bliźnich. Obojętność wobec Boga szybko znajduje odbicie w szorstkości wobec innych. Żydzi poślubiali kobiety pogańskie (11), co było zakazane 9 z religijnych, a nie rasowych względów). Ponadto starsi mężczyźni brutalnie porzucali swoje starzejące się żony dla atrakcyjnych młodych cudzoziemek – sytuacja bez precedensu! Cierpiało na tym, jak zwykle, życie rodzinne. Bóg widzi to wszystko i żąda od ludzi wierności: wierności wobec Niego i wierności w związkach międzyludzkich.

2, 17-3, 18 Sprawiedliwość; ofiary

Lud Boży zawsze widzi wokół siebie dobrze prosperujących złych ludzi i uważa to za przejaw niesprawiedliwości (2, 17; 3, 13-15). Ale w ostatecznym rozrachunku zapanuje sprawiedliwość (3, 1-5). Pan przychodzi najpierw po to, żeby oczyścić, a później, żeby sądzić, ale przedtem wyśle swojego posłańca, żeby przygotował Mu drogę. Bóg się nie zmienia; lud – tak. Żydzi byli zawsze zmienni. Bóg daje im wszystko, co mają, ale oni odmawiają Mu nawet tego, co Mu się prawnie należy. (Dziesięcina była szczególnym podatkiem dochodowym przeznaczonym na utrzymanie świątyni i „pensje” dla jej personelu.) Wszystko, co ofiarujemy Bogu jest znikomą cząstką tego, co jesteśmy Mu winni. Kiedy egoistycznie powstrzymujemy się od składania ofiary, pozbawiamy siebie wszystkich dóbr, jakich Bóg mógłby nam udzielić. Wersety 16-18 są wzruszające. Są jeszcze tacy, którzy wzajemnie utwierdzają się w miłości do Pana; On ich zna i wynagrodzi.

3, 19-24 Dzień Pański

Nadchodzi dzień, kiedy Bóg wyrówna wszystkie rachunki raz na zawsze. Dla niektórych (złych) bezlitosne światło tego dnia będzie palące jak ogień, ale ci, którzy czczą Boga, będą się radować ożywczymi promieniami. Wersety 22-23 służą jako postscriptum, nie tylko do Księgi Malachiasza, ale do Starego Testamentu jako całości. Powracają one do praw nadanych na Synaju (Horebie), praw, o których trzeba zawsze pamiętać i wybiegają ku nowym czasom, do Chrystusowego dzieła pojednania i do kresu wszystkich rzeczy. Wraz z Malachiaszem prorocki głos Starego Testamentu milknie. Czterysta lat później Bóg pośle swojego ostatniego proroka, Jana Chrzciciela (obiecanego „Eliasza”), żeby zapowiedział przyjście Mesjasza (Mt 17, 10-13).

Słońce (2): Malachiasz czerpie swój obraz (ale nie teologię) z uskrzydlonej tarczy słonecznej przedstawiającej boga-słońce w perskiej i egipskiej sztuce.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)