9, 35-10, 42 Misja Dwunastu

Druga część nauczania Jezusa. Zob. też Mk 6, 7-13; Łk 9, 1-6 i inne miejsca paralelne. Wybór i formowanie Dwunastu było istotnym elementem misji Jezusa. Po Jego śmierci mieli kontynuować głoszenie Dobrej Nowiny o życiu wiecznym na całym świecie. Teraz posyła ich po raz pierwszy i wyposaża w moc uzdrawiania. Poucza ich (niektóre polecenia mają charakter tymczasowy, zob. Łk 22, 35-36) i ostrzega przed trudnościami, z jakimi mogą się spotkać teraz i w przyszłości. Mówi im, żeby we wszystkim zdawali się na Boga i żeby nikogo się nie bali.

Celnik (poborca podatkowy) (10,3): wydaje się, że Mateusz nigdy nie mógł zapomnieć, że był kiedyś wyrzutkiem społeczeństwa.

w. 23: Jezus powiedział później, że nawet On nie zna dnia swojego powrotu. Być może tutaj ma na myśli swój triumfalny powrót z krainy śmierci w dzień zmartwychwstania.

Belzebub (25): zob 12, 22-24.

Dachy (27): ulubione miejsce do plotek i dyskusji.

w. 28: Tylko Bóg, a nie Szatan, ma tę moc.

w. 34-35: Ten podział jest „konsekwencją” nauki Jezusa. Biblia często mówi o konsekwencjach, jak gdyby chodziło o świadome intencje.

w. 39: „Kto chce znaleźć” – tzn. kto wyrzeka się wiary, aby ocalić swoją skórę.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)