1, 1-13 Dobra Nowina o Jezusie

1, 1-8 Jan Chrzciciel

Marek pomija narodzenie Jezusa. Dla niego dobra Nowina rozpoczyna się od Jana, którego przepowiedział Izajasz i który wołał na pustyni, wzywając naród do przygotowania się na przyjście Boga. Z jego dalszej relacji wynika, że Jezus jest Mesjaszem – którego przyjście zapowiedział Jan – i Synem Bożym.

w. 2-3: Marek łączy, jak Mateusz, różne cytaty ze Starego Testamentu: Wj 23, 20; Ma 3, 1; Iz 40, 3.

w. 8: woda jest symbolem; jej działanie oczyszczające może mieć charakter tylko zewnętrzny. Duch Święty może oczyścić serce, umysł i wolę.

Prorok na pustyni: region pustynny rozciągający się wokół Jerycha i na południe od Jerozolimy jest surowy i niegościnny, prawie pozbawiony roślinności, nie zamieszkały. Jego jedynymi mieszkańcami były dzikie zwierzęta. Ze względu na odosobnienie było to dla Jana idealne miejsce na przygotowanie się do misji. Paweł także przygotowywał się do misji przebywając jakiś czas na pustyni. Wydaje się, że surowa prostota życia na pustyni ma w sobie coś, co pomaga ludziom – przynajmniej niektórym – w nawiązaniu bliskiego kontaktu z Bogiem. W oślepiającym blasku słońca widzi się tylko biel i czerń, bez odcienia szarości. Jan nie mógł liczyć na jakiekolwiek wygody, był skazany na najprostsze jedzenie i niewyszukane odzienie. Być może jego tunika z sierści wielbłądziej i skórzany pas były świadomym naśladownictwem Eliasza (zob. 2 Krl 1, 8 i proroctwo Ma 4, 5). Niewątpliwie od razu uznany został za proroka, i to nie tylko dlatego, że na niego wyglądał, ale ponieważ był absolutnie przekonany, że ma do spełnienia powierzoną mu przez Boga misję. Ludzie przychodzili z bliska i z daleka, aby go słuchać, gromadzili się nad Jordanem, prawdopodobnie w pobliżu Jerycha, opodal miejsca, gdzie tyle stuleci wcześniej Jozue po przejściu przez rzeką wkroczył do Ziemi Obiecanej.

1, 9-13 Chrzest i kuszenie Jezusa

Zob. komentarz do Mt 3-4. Marek podaje tylko krótkie streszczenie.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)