24-25 Upadek Jerozolimy i powtórne przyjście Jezusa na sąd ostateczny

24, 1-44: pytania i odpowiedzi. Zob. też Mk 13; Łk  21 i 17, 23nn. Jezus odpowiada na pytania, kiedy świątynia będzie zniszczona i jakie znaki poprzedzą nadejście końca czasów. Jerozolima i świątynia miały być rzeczywiście zniszczone przez Rzymian w 70 r. Wydaje się, że uczniowie myślą o rychłym końcu świata, a Jezus nie oddziela obu wydarzeń, oba bowiem stanowią część powszechnego sądu Bożego (chociaż od tamtego wydarzenia minęło już 1900 lat). Nie można powiedzieć, że uczniowie są wprowadzeni w błąd: będzie wiele wojen i klęsk naturalnych, prześladowań i fałszywych mesjaszy (4-13.23-27). Nie są to znaki końca. Przedtem będzie jeszcze czas głoszenia Dobrej Nowiny na całym świecie (14). Koniec zaś nadejdzie w sposób zupełnie nieoczekiwany (36-44). Pojawią się natomiast wyraźne znaki zapowiadające zniszczenie Jerozolimy (15-22.32-35).

24, 45-25, 46: przypowieści o sądzie. Jezus opowiada je, żeby przybliżyć sens tego, co powiedział w poprzednim rozdziale.

24, 45-51: dobrzy i źli słudzy. Ponieważ nikt nie wie, kiedy Jezus powróci, Jego wierni muszą być zawsze przygotowani.

25, 1-12: panny mądre i głupie. Taka sama lekcja, lecz z podkreśleniem, że pewnego dnia czas się wypełni i że stan gotowości jest sprawą indywidualną: każdy może liczyć tylko na siebie.

25, 14-30: „talenty”. Talent był dużą sumą pieniędzy – nie monetą. Każdemu powierzono pewien kapitał stosownie do jego możliwości i od każdego oczekuje się pomnożenia jego kapitału. Nasza przyszłość zależy od tego, jak wykorzystamy to, co nam dano w tym życiu.

25, 31-46: owce i kozły. Na sądzie Bóg oceni naszą postawę wobec innych w tym życiu. W przypowieści „kozły” spotyka kara za to, że nie odnosiły się do innych tak, jak powinny.

24, 15: Dn 11, 31. Inna możliwa wersja zgodna z parafrazą Łukasza brzmi: „kiedy więc ujrzycie ohydny znak, o którym mówił prorok Daniel (kto czyta, niech rozumie)”. Może to być aluzja do orłów (nieczystych padlinożerców) na znakach legionów rzymskich. U Daniela chodziło o posąg Baala.

24, 21: upadek Jerozolimy kosztował życie ponad miliona ludzi, a wspaniała świątynia Heroda, z marmuru i złota, została zrównana z ziemią.

24, 28: być może aluzja do „orłów” armii rzymskiej, gromadzących się nad „padliną” miasta.

24, 29-31: język symboliczny opisujący powrót Chrystusa. W świetle w. 36 „zaraz po” nie można rozumieć w sensie dosłownym. Jezus znowu mówi tutaj jednocześnie o dwóch „przyjściach na sąd”.

24, 34: aluzja do zniszczenia świątyni za życia Jego słuchaczy. Dokonano tego ok. 40 lat po przepowiedni Jezusa.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)