4, 1-34 Nauczanie w przypowieściach

w. 1-25: Ziarno i gleba.

w. 26-29: Zasiew.

w. 30-32: Ziarno gorczycy.

w. 12: W języku hebrajskim rezultat często przedstawia się tak, jak gdyby był zamierzoną intencją. Ten werset mówi o „konsekwencji”, a nie o „celu” nauki Chrystusa. Z w. 22-23 wynika jasno, że ukrywanie sensu ma zachęcać słuchaczy do szukania go samodzielnie.

4, 35-41 Uciszenie burzy

Na Jeziorze Galilejskim rozpętywały się niekiedy gwałtowne burze. Jezus miał władzę nad żywiołami natury.

5, 1-20 Uzdrowienie opętanego

Zob. też Mt 8, 28-34; Łk 8, 26-39. Widok godny współczucia: człowiek targany sprzecznymi impulsami, zupełnie niezdolny do normalnego życia. Jakiż kontrast między opisem z w. 2-5 a opisem z w. 15! Jezus ma władzę nie tylko nad siłami fizycznymi, ale także nad naturą ludzką i nad duchowymi mocami zła.

Kraj Gerazeńczyków (1): południowo-zachodnia część jeziora. Na wschodnim brzegu tylko w jednym miejscu jest bardziej strome zbocze (13).

Dekapol (20): dziesięć niepodległych miast greckich.

5, 21-43 Wskrzeszenie córki Jaira: kobieta cierpiąca na krwotok

Zob. też Mt 9, 18-26; Łk 8, 40-56. Kobieta starała się nie zwracać na siebie uwagi, ponieważ jej choroba czyniła ja nieczystą i niedotykalną dla jej rodaków. Płaszcz Jezusa nie ma żadnej magicznej mocy. Jezus czuje różnicę pomiędzy przypadkowym dotknięciem tłumu, a dotknięciem kogoś oczekującego pomocy. Ten epizod musiał dodać odwagi Jairowi. Fakt, że przyszedł on do Jezusa, dowodzi, że nie wszyscy religijni przywódcy byli przeciwko Niemu.

w. 39: Nie była to śpiączka – dziecko rzeczywiście nie żyło i wszyscy o tym wiedzieli (40). Jezus patrzy na śmierć oczami Boga: jest to sen, z którego budzimy się do nowego dnia.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)