8, 1-21 Nakarmienie czterech tysięcy; „kwas” faryzeuszów

w. 1-9; Zob. komentarz do Mt 15, 29-39. Nie wiemy gdzie znajdowała się Dalmanuta.

w. 11-21: Zob. komentarz do Mt 16, 1-12. Uczniom brakuje zdolności rozróżniania duchów. Są tak pochłonięci sprawą chleba, że nie rozumieją, iż Jezus ostrzega ich przed zawsze grożącym niebezpieczeństwem religijnej obłudy i przed materializmem (naczelna idea zwolenników Heroda).

8, 22-26 Niewidomy odzyskuje wzrok

Jezus znowu każe zachować tajemnicę. Zob. komentarz do 1, 21-45.

8, 27-9, 1 „Za kogo uważają mnie ludzie?”; Jezus zapowiada swoją śmierć.

Zob. komentarz do Mt 16, 13-28. Tu i w innych miejscach Marek opisuje epizody ukazujące słabości Piotra, natomiast pomniejsza jego zasługi, co jest zrozumiałe, skoro jego źródłem informacji był sam Piotr. Ten epizod jest przełomowy w całej Ewangelii. Odtąd Jezus kładzie nacisk na cierpienie, które Go czeka.

Cezarea Filipowa (27): 40 km na północ od Jeziora Galilejskiego.

9, 1: zob. komentarz do Mt 10, 23.

9, 2-13 Przemienienie Jezusa

Zob. też Mt 17, 1-13. Apostołowie są teraz pewni, że Jezus jest Mesjaszem. Ta krótka wizja Jego chwały, dana trzem najbliższym uczniom, musiała ostatecznie umocnić ich w obliczu nadchodzących wydarzeń. Mojżesz (wielki prawodawca Izraela) i Eliasz (pierwszy wielki prorok) rozmawiają z Jezusem o Jego bliskiej śmierci (Łk 9, 31).

w. 2: Mogłoby chodzić o górę Hermon (2700 m), 20 km na północny-wschód od Cezarei Filipowej, ale tradycja późniejsza mówi o górze Tabor, gdzie w I w. znajdował się być może także fort rzymski.

Piotr chciałby przedłużyć ten moment. Może Mojżesz i Eliasz zostaną, jeżeli postawią im namioty, podobne do przybytku, w którym przebywał Bóg w dawnych czasach, zanim zbudowano świątynię.

W pamięci Piotra na zawsze utrwalił się obraz chwały, jaką widział owego dnia (2 P 1, 16-18).

w. 13: „Eliasz” tzn. Jan Chrzciciel (zob. Mt 17, 13). Malachiasz (3, 23) zapowiedział, że Eliasz powróci, żeby ogłosić dzień przyjścia Boga.

9, 14-29 Młody epileptyk

Zob. też Mt 7, 14-19. Uczniowie zawiedli, ponieważ brak im wiary (zob. Mt 17, 19-20). Jezusowi wystarczy, jeżeli zobaczy w kimś choćby zalążek wiary (24), i dlatego uzdrawia chłopca nie czekając, aż wiara jego ojca stanie się większa.

9, 30-50 Osobiste ambicje i chrześcijańska odpowiedzialność

Zob. komentarz do Mt 18. Ten, kto troszczy się o własne egoistyczne interesy, nie może być „wielkim” chrześcijaninem. Pierwsze miejsce trzeba ustąpić innym, samemu zaś wybrać ostatnie.

 Dzisiaj kładziemy wielki nacisk na samospełnienie i pełny rozwój osobowości. Według Jezusa lepiej jest świadomie ograniczyć ten rozwój, postawić się w gorszej sytuacji w tym życiu (44-45), niż w ogóle stracić królestwo Boże.

w. 43-48: Jezus odmalowuje ten straszliwy obraz piekła, mając przed oczami wiecznie tlący się ogień w  dolinie Hinnom (Gehenna), gdzie palono śmieci, oraz obraz martwych ciał pożeranych przez robaki.

w. 49: „Posolony ogniem”, tzn. oczyszczony poprzez wypalanie cierpieniem.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)