5-6, 1 Uczta Baltazara

Ściśle mówiąc ostatnim królem Babilonu był Nabonid (556-539 r. przed Chr.), ale na początku swego panowania wycofał się on do Arabii, pozostawiając w Babilonie swojego syna Baltazara jako regenta (dlatego Daniel mógł tylko panować jako „trzeci”, 16). Jest 539 r. przed Chr., 23 lata po śmierci Nabuchodonozora. Wielka uczta w pałacu osiąga swój kulminacyjny punkt, kiedy tajemnicza ręka zaczyna pisać na ścianie. Są to trzy słowa, określenia trzech wschodnich jednostek wagowych albo monetarnych: „mene, mene, tekel, ufarsin” – mina, sykl i połowa miny. Daniel, już w sędziwym wieku, został wezwany, żeby tłumaczyć te słowa. Według niego znaczenie słów jest następujące: „policzony”, „zważony”, „podzielony”. Dni króla rzeczywiście są policzone. Tej samej nocy Cyrus, król perski wkracza do niezdobytego miasta, Babilonu, zmieniając bieg Eufratu – jak mówią historycy starożytni – i wchodząc do miasta suchym łożyskiem rzeki, kiedy Babilończycy ucztują na cześć swoich bogów.

Ojciec (2): tzn. przodek, poprzednik. W Starym Testamencie to słowo często ma takie znaczenie.

Królowa (10): żony Baltazara musiały już być na uczcie; być może chodzi tu o wdowę po Nabuchodonozorze.

Dariusz Med. (6, 1): żaden inny z dotychczas znalezionych dokumentów nie wymienia osoby o tym imieniu i nie umieszcza między Nabonidem/Baltazarem a Cyrusem żadnego władcy. Dariusza identyfikowano z różnymi postaciami, ale żadna hipoteza nie jest w pełni zadowalająca. Zapewne imię Cyrusa zastąpiono imieniem późniejszego króla.

6, 2-29 Daniel w jaskini lwów

Przez całe życie Daniel był mężem Bożym. Teraz ma już 80 lat i jego wrogowie nie są w stanie wysunąć przeciw niemu żadnego zarzutu. Tylko jego religia może im dostarczyć podstawy do oskarżeń (6). Daniel może nie modlić się przez miesiąc albo modlić się w ukryciu, ale teraz tak samo nie jest skłonny do kompromisu, jak wtedy, kiedy był młodzieńcem. Tak więc jego wrogowie dopieli swego – król ma ręce związane własnym dekretem, ale ręce Boga są wolne. Daniel jest w jaskini lwów równie bezpieczny jak kiedyś jego przyjaciele w rozpalonym piecu.

w. 9, 16: zob. Est 1, 19; 8, 8.

Jaskinia lwów (18): prawdopodobnie teren ogrodzony pod gołym niebem, otoczony galeryjką dla widzów. Z boku było niewielkie wejście, które Dariusz zapieczętował.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)