1-2, 3 Żona i dzieci Ozeasza

Bóg każe Ozeaszowi ożenić się z Gomer, kobietą, o której Bóg wie, że okaże się niewierna (jest to chyba najtrafniejsza interpretacja w. 2.). Urodziło im się troje dzieci i każde otrzymało imię wyrażające przesłanie Boga do Izraela (por. Iz 8). Poprzez proroka Bóg daje ludowi ostatnią szansę nawrócenia się, zanim sąd spadnie na kraj (2 Krl 17, 13-14). Chociaż naród odrzuca tę szansę, plany Bożej miłości nie ulegną zmianie (2, 1-2, 3).

Jizreel (4): miejsce wielu krwawych bitew; tutaj aluzja do rzezi opisanej w 2 Krl 10.

2, 4-25 Niewierny Izrael; niezachwiana miłość Boża

Głos Ozeasza, który zwraca się do swej niewiernej żony za pośrednictwem dzieci, łączy się z głosem Boga przemawiającego do Izraela. Ludzie czczą Baala, kananejskiego boga płodności, spodziewając się, że on jedynie zapewni im dobre plony, podczas gdy zdolny jest do tego tylko prawdziwy Bóg. Izrael będzie napomniany za pomocą kary, po której stanie się znowu ukochaną oblubienicą Boga (21-22).

Akor (17): w pobliżu Jerycha; miejsce gdzie Akan zgrzeszył i został ukarany (Joz 7).

Mój Baal (18): musi być użyte słowo zastępcze, ponieważ „baal”, słowo potocznie używane w znaczeniu „pan”, „mąż”, było też terminem kananejskiego boga.

Jizreel (24): słowo to znaczy: „Bóg sieje”.

3 Próba

Gomer – może też niewolnica innego mężczyzny – zostaje wykupiona i poddana próbie. Gest Ozeasza i jego trwała miłość dostarczają jeszcze jednej lekcji poglądowej. Także Izrael będzie na pewien czas pozbawiony tego, na czym mu zależy – króla i symboli religijnych – ale później wróci do Boga.

Placki z rodzynkami (1): dawane w ofierze bogom pogańskim.

w. 4: Ofiara i efod (część stroju kapłańskiego) należały do prawowitej religii; stela i posążki (bożki domowe) do religii pogańskiej.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)