37-38 Uwięzienie Jeremiasza

Sedecjasz zostaje królem; jest 588 r. przed Chr. (5). Rada Jeremiasza, żeby się poddać (38, 2), ściąga na niego poważne represje. Zostaje wtrącony do więzienia pod zarzutem działalności wywrotowej i jako zdrajca. Ratuje życie tylko dzięki szybkiej akcji przyjaciół i interwencji króla (37, 20-21; 38, 7-13). Sedecjasz chce wiedzieć, co mówi Pan (37, 3. 17; 38, 14), ale brak mu wiary i odwagi, żeby działać zgodnie ze Słowem Bożym. Tak więc straszliwa wizja Jeremiasza (38, 22-23) staje się rzeczywistością (39, 6-8). Ale nawet w trakcie sądu Bóg nie traci z oczu pojedynczych ludzi: życie Ebedmeleka zostaje oszczędzone (39, 15-18).

39-40, 6 Upadek Jerozolimy; propozycje dla Jeremiasza

Zob. też rozdz. 52, 2; 2 Krl 25; 2 Krn 36. Po ostrzeżeniach Boga ostatecznie przychodzi sąd (39, 1-10) i Jeremiasz jest jedynym człowiekiem, który może sam decydować o swojej przyszłości (39, 12; 40, 1-5). Odrzuca ofertę zaszczytnego stanowiska na dworze babilońskim i postanawia dzielić los z biednymi, którzy pozostali w Judzie.

Ribla (39, 5): bazą Nabuchodonozora  było miasto na południe od Chamat w Syrii.

Godoliasz (39, 14): syn człowieka, który wcześniej ocalił życie Jeremiaszowi (26, 24).

Mispa (40, 6): miasto położone kilka kilometrów na północ od Jerozolimy i miejsce narodowych zgromadzeń od czasów Samuela.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)