30-31 Obietnica nowego przymierza

Słowo nadziei przychodzi w najczarniejszej dla narodu godzinie. Kiedy wydaje się, że czeka go już tylko totalna zagłada, Bóg obiecuje mu przyszłość. Zostaną wybawieni (30, 10nn.) i odnowieni (18nn.). Wygnańcy powrócą do ojczyzny (31, 7 nn.) i nowe przymierze zastąpi to, które było zawarte na Synaju i które złamali. Tym razem Bóg przemieni ich od wewnątrz i obdarzy ich zdolnością spełniania Jego woli (31, 31-34; por, Rz 8, 1-4; 2 Kor 5, 17). Jak przedtem Izajasz, teraz Jeremiasz odsłania przyszłe wydarzenia. W odniesieniu do bliskiej przyszłości mówi o rzeczywistym powrocie z wygnania; w odniesieniu zaś do dalszej przyszłości wybiega myślą do nowego przymierza, które ustanowi sam Chrystus (zob. Hbr 8nn.).

Rama, Rachel (31, 15): Rachela, matka Józefa i Beniamina. Która zmarła w Rama, w pobliżu Betlejem. Jeremiasz opisuje jej lament nad uprowadzonymi synami. Mt 2, 18 widzi w tych słowach proroctwo bólu po rzezi niewiniątek spowodowanej przez Heroda.

32 Jeremiasz kupuje pole

W 588/587 r. przed Chr. Jerozolima jest oblegana, a miasto Jeremiasza, Anatot, znajduje się pod okupacją. Chanameel musi szukać specjalnej okazji, próbując w takich czasach sprzedać ziemię. Ale zakup poczyniony przez Jeremiasza jest wymowniejszy niż słowa: „Bóg przygotowuje przyszłość dla Judy”. I każdy w mieście musi słyszeć o tej transakcji. Jeremiasz działa na rozkaz Boga; dopiero później przyznaje się do swego zakłopotania (25). W odpowiedzi Bóg przedstawia swoje najbliższe i ostateczne zamiary wobec narodu.

w. 8: Pole było własnością rodzinną i nie mogło być wystawione na publiczną sprzedaż. Zob. Kpł 25, 25.

Baruch (12): sekretarz Jeremiasza; zob. 36, 4nn.

w. 35: Zob. komentarz do Iz 30, 33.

33 Niezawodna obietnica Boża

Jeremiasz kontynuuje temat przyszłej odbudowy. Bóg przywróci wszystko, co zniszczył (6nn.). Powróci radość i pomyślność (10-11); rządy obejmie idealny król (14-16). Wszystko się spełni z taką samą pewnością, z jaką noc następuje po dniu (20).

w. 21: Zob. 2 Sm 7 i Lb 25

Dwie rodziny (24): w świetle w. 26 chodzi tu o rodzinę Jakuba (naród) i rodzinę Dawida (królowie).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)