26-45 ŻYCIE I CZASY JEREMIASZA

26 Rządy Jojakima; życie Jeremiasza w niebezpieczeństwie

Około roku 609 przed Chr. (sytuacja ma związek z rozdz. 7). Są to czasy, kiedy otwarte mówienie prawdy o Bogu jest niebezpieczne (15) i jasny język Jeremiasza kosztuje go niemal życie. Kapłani i prorocy chcą go zgładzić (11), ale imię Boga wciąż jeszcze coś znaczy dla przywódców i dla ludu (16). Uriasz (20 nn., znany tylko z tego fragmentu) miał mniej szczęścia.

27-28 Rządy Sedecjasza; jarzmo Babilonu; fałszywe proroctwo Chananniasza

Jest 597 r. przed Chr. Babilończycy uprowadzili pierwszą partię jeńców z Jerozolimy i osadzili na tronie Sedecjasza, ale ludzie już zaczynają się burzyć. Jeremiasz obnosi po ulicach drewniane jarzmo na znak podporządkowania się Babilonowi. Juda (27, 12-15) i narody (27, 3-11) mogą uniknąć zagłady tylko służąc królowi babilońskiemu. Nie jest to orędzie popularne i w końcu doprowadza do frontalnego starcia z fałszywymi prorokami. Chananiasz otwarcie występuje przeciw Jeremiaszowi, łamie jarzmo (28, 1-5.10) i mówi ludziom to, co chcą usłyszeć. Czas potwierdzi jednak prawdę słów Jeremiasza (28, 15-17; por. 27, 19-22 z 52, 17-23).

29 List Jeremiasza do wygnańców

 Wygnańcy do których napisał Jeremiasz, byli jeńcami uprowadzonymi z królem Jojakinem; między nimi był Ezechiel. Fałszywi prorocy przepowiadają szybki powrót. Jeremiasz radzi wygnańcom, żeby się osiedlali i prowadzili normalne życie, ponieważ wygnanie potrwa 70 lat. Dopiero po tym okresie powrócą. Ale jego wrogowie, nawet z Babilonu, spiskują przeciw niemu (24nn).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)