15 Przypowieść o winorośli

Winorośl była popularnym symbolem Izraela. W tym czasie było oczywiste, że nie przynosi ona owoców, a jako drewno winorośl jest bezużyteczna. Izrael jest już częściowo zniszczony (4) i teraz czeka go już tylko totalna zagłada (6-8).

16 Wiarołomna żona: alegoria

Izrael był niczyim, porzuconym dzieckiem, kiedy Bóg zaopiekował się nim, otoczył miłością, uczynił z niego wielki i pełen chwały naród. Zawdzięczał Bogu wszystko. Ale pomyślność przewróciła mu w głowie i jak żona, która staje się prostytutką, zaczął umizgiwać się do obcych narodów, czcił ich bożki i uprawiał wszystkie związane z tym odrażające praktyki (20-29). Zapomniał o Bogu i złamał przymierze (jak obietnicę małżeńską). Bóg musi go ukarać (35-43), chociaż później przywróci go do stanu pierwotnego (53.60).

Amoryta… Hetytka (3): chodzi o pochodzenie w sensie moralnym, a nie po prostu narodowościowym. Izrael spadł do poziomu narodów, które pokonał w czasie podboju Kanaanu.

w. 4: Były to obowiązki akuszerki.

Rozciągnąłem połę płaszcza (8): tym symbolicznym gestem mężczyzna dawał do zrozumienia, że chce poślubić kobietę. Zob. Rt 3, 9. Bóg przypieczętował kontrakt przymierza na Synaju.

w. 38: Cudzołóstwo karane było śmiercią.

w. 46: „Samaria”, stolica królestwa Północnego zniszczona w 722 r. przed Chr. „Sodoma”, miasto na południowym krańcu Morza Martwego, unicestwione z powodu zepsucia moralnego (Rdz19).

17 Orły i winorośl

Pierwszym orłem jest Nabuchodonozor, król Babilonu, który uprowadził do niewoli króla Jojakina (3.4) Szczepem, który zasadził (5.13), jest Sedecjasz. Ten jednak wkrótce zwrócił się do Egiptu (drugi orzeł) o pomoc (7.15), dając tym samym Babilończykom powód do zniszczenia Jerozolimy. W 587 r. przed Chr., przed upływem trzech czy czterech lat, przepowiednia z w. 17-21 spełniła się (zob. Jr 52).

Bóg weźmie jednak „gałązkę” z pnia królów Izraela (cedr), która zapuści korzenie (22-24).

w. 8: Najlepiej zrozumieć to jako podkreślenie faktu, że Sedecjasz był dobrze traktowany za rządów króla Nabuchodonozora (jak wynika z w. 5).

(„Przewodnik po Biblii”, oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)