IV Niedziela Adwentu

Zwiastowanie Pańskie – najbardziej znane opowiadanie biblijne – jest treścią Ewangelii ostatniej już niedzieli Adwentu (Łk 1, 26-38). Niebo schodzi na ziemię, Boży posłaniec, anioł Gabriel przybywa do Nazaretu, do Dziewicy Maryi i oznajmia Jej, jaka jest względem Niej wola Boża: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron jego praojca, Dawida”. Niesłychane orędzie! Jego treść może powalić na ziemię. Widzimy wielkie uniżenie Boga i rolę Maryi w Bożym planie zbawienia. Najwyższy, który tak bardzo pragnie zamieszkać w sercu człowieka, znalazł godne siebie mieszkanie. Ta nikomu nieznana, prosta dziewczyna izraelska została napełniona przez Boga łaską Bożą i obdarowana przywilejem Bożego macierzyństwa. Od Niej zależą dalsze losy historii zbawienia. Bóg Jej powierzył podjęcie tak istotnej dla losów ludzkości decyzji. „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” – oto jest odpowiedź, jaką anioł Gabriel otrzymuje od Maryi. Z głęboką wiarą i uniżeniem przyjmuje Ona Boże orędzie, przyjmuje Słowo Boga, które w Jej łonie za sprawą Ducha Świętego staje się ciałem. Maryja oddaje się całkowicie Bogu, jest cała i na zawsze  dla Boga. Ona, pokorna służebnica Pańska, jest gotowa z gorliwością pełnić wolę Najwyższego. W ciemno zawierza siebie Bogu, rzuca się w Jego ramiona, rezygnuje ze swoich planów, aby wypełnić do końca plan Boga. Swoje młode życie składa Bogu w ofierze. Pełna łaski zatraca się całkowicie w Bogu, który wejrzał na Jej uniżenie. Taka jest odpowiedź wiary Maryi, która zaprowadzi Ją na Golgotę, pod krzyż.

Słuchając tych słów dzisiaj, patrzymy na Maryję z perspektywy czasu, który już dawno minął od tamtego historycznego wydarzenia,  nosimy w swoich  sercach pobożność Maryjną, uciekamy się do Niej w trudnych chwilach życia jako pośredniczki łask wszelakich, ale czy jesteśmy gotowi iść jej drogą? Czy Jej słowa: „Oto ja służebnica Pańska”, są żywe w moim sercu? Słowo Boże domaga się odpowiedzi, anioł czeka na naszą odpowiedź. Adwent jest czasem nawrócenia i przygotowania drogi prowadzącej na spotkanie z Panem. W kościele, kiedy sprawowana jest Eucharystia, nie jestem widzem, ale naczyniem wybranym, które Bóg pragnie napełnić łaską.

Bóg nikomu nie żałuje swoich darów, zawsze daje w obfitości. Tylko czy w moim sercu jest miejsce na dar Bożego słowa? Już czas najwyższy zrobić w nim porządek, zrobić miejsce dla Pana, który już nadchodzi, by zamieszkać w moim sercu. Trzeba, tak jak Maryja, stać się brzemiennym Słowem Boga i nosić je w sobie, aby wydawało każdego dnia dobre owoce. Maryja przewodzi nam w pielgrzymce wiary i jest dla nas wzorem wiary. Swoją postawą zachęca nas do ufności w spełnienie się Bożych obietnic i uczy nas pokory, jako właściwej postawy względem Boga. Nie lękaj się. Naśladuj Maryję i powiedz Bogu: „Oto ja!” Zaufaj, otwórz się na dar Słowa!

Marek Stankiewicz