III Niedziela Adwentu (J 1, 6-8. 19-28)

Z tej perykopy ewangelicznej dowiadujemy się, że Jan Chrzciciel przyszedł, aby zaświadczyć o Światłości. Jan nie mówi od siebie. Prawda o Światłości została mu objawiona przez Boga (w. 33-34). Światłość, o której opowiada Ewangelia to Jezus, Syn Boży, Boży Baranek, który gładzi grzech świata. Chrzest Janowy miał też na celu objawienie się Jezusa przed Izraelem i całym światem, aby człowiek przez wiarę w Jezusa nawrócił się do Boga i miał życie wieczne. W naszej wspólnocie parafialnej przeżywamy aktualnie czas rekolekcji adwentowych. Rozlega się wzmożone wezwanie posłanego przez Boga głosiciela Ewangelii do nawrócenia, do przyjęcia Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, aby wzorem Jana Chrzciciela świadczyć o Światłości, bo czas się wypełnił.

Jan daje świadectwo nie tylko o tym, że Jezus jest Mesjaszem, lecz także o tym, że przez swoją śmierć odkupi On świat z grzechu. Świadectwo Jana jest wzorem świadectwa, które powinniśmy dawać my, chrześcijanie, mówiąc o tym, co widzieliśmy i czego doświadczyliśmy w wierze w Chrystusa. „Wszyscy […] chrześcijanie, gdziekolwiek żyją, są zobowiązani przykładem życia i świadectwem słowa tak ukazywać nowego człowieka, którego przyoblekli przez chrzest i moc Ducha Świętego i przez którego zostali umocnieni w czasie bierzmowania, aby inni widząc ich dobre uczynki, chwalili Ojca oraz […] mogli pełniej zrozumieć prawdziwy sens życia ludzkiego i dostrzec powszechną więź wspólnoty ludzkiej” (II Sobór Watykański, Ad gentes 11). Nazywając Jezusa Barankiem Bożym (w. 29), Jan nawiązuje do odkupieńczej ofiary Chrystusa. Izajasz porównał cierpienia Sługi, Mesjasza, z ofiarą baranka (por. Iz 53, 7). Również krew baranka paschalnego, którą pokropiono odrzwia domów, służyła do wyzwolenia od śmierci pierworodnych Izraelitów w Egipcie (por. Wj 12, 6-7). Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa my, Jego uczniowie, świadczymy, że On jest prawdziwym Barankiem Paschalnym. Czynimy to przed przyjęciem Chrystusa w sakramencie Komunii, czyli uczestnicząc w „uczcie godów Baranka” (Ap 19, 9). Jan Chrzciciel mówiąc, że Jezus był wcześniej od niego (w. 30), wskazuje na Jego bóstwo. To tak jakby mówił: „Choć później narodzony, przewyższa mnie tym, że On nie jest ograniczony czasem swego narodzenia. On bowiem, który przez matkę narodził się w czasie, jest zrodzony poza czasem przez Ojca” (św. Grzegorz Wielki, Homilie na Ewangelie 7, 3). Ponadto świadectwo Jana o chrzcie Jezusa objawia tajemnicę Trójcy Przenajświętszej (por. w. 32-34). Gołębica jest symbolem Ducha Świętego, o którym mówi się w Rdz 1, 2, że unosił się nad wodami (BN, komentarz do J 1, 29-34).

Słowo Boże, które dziś usłyszeliśmy wzywa nas do wiary w Tego, który jest istotą Ewangelii oraz do dawania świadectwa o Tym, w którego wierzymy. To zadanie jest jednym z aspektów  podążania za Jezusem. Nie możemy zachowywać tylko dla siebie darów, którymi Bóg nas obdarował w swoim Synu, a które przez nas są przeznaczone dla całej wspólnoty parafialnej i wszystkich ludzi.

Świadectwo o Jezusie jest dziś pilnym nakazem chwili. Czas rekolekcji to czas refleksji nad swoim chrześcijańskim życiem. Trzeba przyjrzeć się sobie w świetle Ewangelii.

Marek Stankiewicz