V Niedziela Wielkanocna 

Obraz winnego krzewu i latorośli stanowi alegorię dzisiejszej Ewangelii, która pozwala zrozumieć rzeczywistość Kościoła, Ludu Bożego Nowego Przymierza (J 15, 1-8). W Starym Testamencie winnica jest symbolem Izraela i jego relacji do Boga, przypowieści ewangeliczne porównują królestwo Boże do winnicy (Mk 12, 1-12; Mt 21, 33-46; Łk 20, 9-19), a dziś Jezus mówi o sobie do tych, którzy Go słuchają, że On jest krzewem winnym, który Ojciec uprawia. Te latorośle które nie przynoszą owocu, odcina. Natomiast każdą latorośl rodzącą owoce, troskliwie pielęgnuje, aby przyniosła dorodny i obfity owoc. Jak krzew winny złączony jest z latoroślami które z niego wyrastają, tak Jezus jest złączony z wierzącymi. To z Niego czerpią oni życie nadprzyrodzone. Jak winny krzew i latorośle mają tę samą naturę, tak przez wcielenie ludzka natura Chrystusa może być nazwana winnym krzewem, a ludzie jego latoroślami tworząc jedno ciało.

Wydawać by się mogło, że każda latorośl powinna przynosić obfite owoce, skoro wyrasta z tego samego winnego szczepu co pozostałe. Ale tak nie jest. Jezus mówi, że kto nie jest z Nim złączony, nie może przynosić owocu: „Ja jestem krzewem winnym, wy latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” (w. 5). Te słowa Pana Jezusa nie pozostawiają złudzeń. Tylko ten, kto pozostaje we wzajemnej miłości z Panem, przynosi owoce. Wiara, która działa przez miłość, decyduje o relacji ucznia z Mistrzem i ona nadaje życiu prawdziwy sens, otwierając drogę do zbawienia. Owocowanie zależy od zjednoczenia z Jezusem, od więzi, która łączy wierzącego z Chrystusem. Jeśli to zjednoczenie jest trwałe, ten który trwa w Nim wzrasta w świętości i wzmacnia Kościół. Kto trwa w komunii miłości z Jezusem nie tylko staje się święty, ale również zdobywa zasługi na życie wieczne i jest w stanie wypraszać łaski potrzebne innym, aby cały krzew winny obficie owocował. Kto trwa w zjednoczeniu z Chrystusem, raduje serce Ojca, sprawia, że Ojciec niebieski doznaje chwały. Takie jest  zadanie, jakie Jezus stawia dziś przed nami, zadanie, które obejmuje całe nasze ziemskie życie, aby posiąść to wieczne: żyć w przyjaźni z Panem, aby przynosić owoce na chwałę Boga.

Mówi też Jezus o tych, którzy Go odrzucili, wzgardzili jego miłością, którzy są jak latorośle nie przynoszące owoców. Ojciec odcina takie od winnego krzewu i usychają, i wrzuca się je w ogień, i płoną.

W świetle tych słów, które Jezus dziś wypowiada, trzeba się głęboko zastanowić nad swoim życiem duchowym i nad udziałem w życiu Kościoła. Jak wygląda moja relacja z Panem? Jaką jestem latoroślą? Czy nie grozi mi odcięcie od winnego krzewu i ogień wieczny?

Marek Stankiewicz