XXVIII Niedziela zwykła (Łk 17, 11-19)

Dziesięciu trędowatych, o których opowiada Ewangelia według św. Łukasza, stanowi wspólnotę  nieszczęśników zjednoczonych przez chorobę, wykluczoną ze społeczeństwa i zdaną na siebie. Jezus, którego spotykają na drodze, jawi się jako ocalenie i wyzwolenie z tej beznadziejnej sytuacji. Dlatego wołają z nadzieją: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!”.

Według Prawa Mojżeszowego (Kpł 13, 45-46) trędowaci powinni mieszkać z dala od siebie i wyraźnie ukazywać swoją chorobę, aby nie zarażać innych. Dlatego tych dziesięciu zatrzymuje się z daleka i głośno przedstawia swoją prośbę (w. 12-13). Miejsce tego wydarzenia wyjaśnia, dlaczego wśród Żydów jest Samarytanin. Między tymi narodami istniała niechęć (por. J 4, 9), ale cierpienie jednoczy trędowatych ponad uprzedzeniami. Ludzie ci zareagowali z wiarą na polecenie Jezusa (w. 14), ale tylko jeden z nich, Samarytanin, do wiary dołączył wdzięczność. Jezus określa ten uczynek jako „oddanie chwały Bogu” (w. 18), dlatego spośród dziesięciu uzdrowionych tylko o tym cudzoziemcu jest powiedziane, że został ocalony lub zbawiony (słowa Jezusa w w. 19 można tłumaczyć jako „twoja wiara cię ocaliła”). Scena ta staje się więc jakby przykładem tego, co Jezus zapowiedział w mowie wygłoszonej na początku działalności  w synagodze w Nazarecie (por. 4, 27). Jest jednocześnie zaproszeniem do okazywania wdzięczności Bogu. „Nie zdołamy niczego lepszego pomyśleć ani wypowiedzieć, ani napisać niż ‘’Bogu dzięki’’. Nie można też tego wyrazić krócej ani posłyszeć radośniej, ani pojąć cokolwiek więcej, ani uczynić cokolwiek pożyteczniejszego” (św. Augustyn, Listy 41, 1; BN, komentarz do Łk 17, 11-19).

Ten jeden, który wrócił do Jezusa aby Mu podziękować za uzdrowienie, zostaje teraz posłany, aby głosić Jezusa jako Tego, który uzdrawia i ocala każdego kto w Niego wierzy. Rozważając słowa Dobrej Nowiny, które dziś słyszymy, trzeba sobie uświadomić, jak bardzo każdego dnia jesteśmy przez Boga obdarowywani i wdzięcznym sercem dziękować Mu za Jego nieskończone miłosierdzie i łaskę. Mówi bowiem Pismo: „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1Tes 5, 18).

Marek Stankiewicz